Willem Wilmink gedichten

Willem Wilmink was een Nederlandse dichter, schrijver en liedjesschrijver, geboren op 25 oktober 1936 in Enschede en overleden op 2 augustus 2003. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste dichters van Nederland en was geliefd om zijn gevoelige en toegankelijke werk.

Over Willem Wilmink

Wilmink groeide op in Twente en studeerde Nederlands in Amsterdam. Hij was een veelzijdig schrijver en schreef gedichten, liedteksten, verhalen en kinderboeken. Zijn werk was vaak doordrenkt met een melancholische ondertoon en een sterk gevoel voor nostalgie. Veel van zijn gedichten en liedjes waren gebaseerd op zijn eigen ervaringen en herinneringen aan zijn jeugd in Twente.

Als liedjesschrijver werkte Wilmink samen met verschillende componisten, zoals Harry Bannink en Joop Stokkermans. Samen creëerden ze vele bekende en geliefde liedjes voor televisieprogramma's, zoals "De Stratemakeropzeeshow" en "Sesamstraat". Deze liedjes hebben nog steeds een speciale plek in het hart van vele Nederlanders.

Naast zijn werk voor volwassenen schreef Wilmink ook veel voor kinderen. Hij had een bijzonder talent om de belevingswereld van kinderen te begrijpen en te verwoorden, wat resulteerde in talloze prachtige kindergedichten en verhalen.

Willem Wilmink was een zeer gewaardeerd en geliefd persoon in de Nederlandse literaire wereld. Zijn overlijden in 2003 werd dan ook als een groot verlies ervaren. Zijn werk leeft voort en blijft mensen raken met zijn warmte, humor en oprechte emoties.

Willem Wilmink gedichten

Willem Wilmink's oeuvre was rijk en veelzijdig. Als dichter, schrijver en liedjesschrijver liet hij een indrukwekkende erfenis achter in de Nederlandse literatuur en muziekwereld. Zijn gedichten waren eenvoudig en toegankelijk, maar wisten diepe emoties en herkenbare thema's te raken. Zijn kindergedichten en verhalen waren grappig en speels, en zijn liedjes waren geliefd bij jong en oud. Met warmte, humor en oprechtheid blijft zijn werk mensen inspireren en ontroeren, waardoor hij een blijvende plek heeft in de harten van velen in Nederland.

Ben Ali Libi

Auteur: Willem Wilmink

Op een lijst van artiesten, in de oorlog vermoord,
staat een naam waarvan ik nog nooit had gehoord,
dus keek ik er met verwondering naar:
Ben Ali Libi. Goochelaar.

Met een lach en een smoes en een goocheldoos
en een alibi dat-ie zorgvuldig koos,
scharrelde hij de kost bij elkaar:
Ben Ali Libi, de goochelaar.

Toen vonden de vrienden van de Weduwe Rost
dat Nederland nodig moest worden verlost
van het wereldwijd joods-bolsjewistisch gevaar.
Ze bedoelden natuurlijk die goochelaar.

Wie zo dikwijls een duif of een bloem had verstopt,
kon zichzelf niet verstoppen, toen er hard werd geklopt.
Er stond al een overvalwagen klaar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

In 't concentratiekamp heeft hij misschien
zijn aardigste trucs nog wel eens laten zien
met een lach en een smoes, een misleidend gebaar,
Ben Ali Libi, de goochelaar.

En altijd als ik een schreeuwer zie
met een alternatief voor de democratie,
denk ik: jouw paradijs, hoeveel ruimte is daar
voor Ben Ali Libi, de goochelaar.

Voor Ben Ali Libi, de kleine schlemiel,
hij ruste in vrede, God hebbe zijn ziel.

Een jongen krijgt een meisjesbrief

Auteur: Willem Wilmink

Ik wist al wat voor brief het was
voordat ik maar een woordje las
van wat er stond:
een jongenshandschrift is altijd
zo hoekig als de puberteit,
meisjes zijn rond.

Handschrift met meer betekenis
dan alles wat de inhoud is
van deze brief:
de letters, krullerig en fijn,
ze zeggen: 'k Wil je meisje zijn,
ik heb je lief.'

Ik heb vandaag een brief gehad
die maakt dat ik in deze stad
de koning ben.
In mijn paleis, voor 't hoogste raam,
lees ik steeds weer die ronde naam:
Eva Cohen.

Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn

Auteur: Willem Wilmink

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,
dat is niet meer dan achtenveertig uur,
En uren, het ene vlug, het andere trager,
uren vervliegen op den duur.

Raak niet verloren in herinneringen,
wees toch een beetje wijzer deze keer.
Zing maar van "Stille Nacht" als je kunt zingen,
want stil zal het zijn, die nachten. Zeer.

Zing in jezelf: 'De witte vlokken zweven'
terwijl de regen langs de pannen ruist.
Het kind is niet in Bethlehem gebleven:
het is naar Golgotha verhuisd.

Gedenk de dieren op de schalen en de borden,
die zitten meer dan jij in de puree.
Eten is beter dan gegeten worden,
ook in de glans van Lucas 2..

Zeg 'nee' als mensen je te eten vragen,
want in een anders gelukkige gezin
daar is de kerstoom enkel te verdragen
met een uitslaande brand erin.

Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen.

Als de lichtjes doven

Auteur: Willem Wilmink

Op een slagveld klonk een stem,
was van ver te horen,
zong dat er in Bethlehem
een kindje was geboren.
In die nacht zo stil en groot
zwegen de kanonnen,
die zijn bij het morgenrood
toch opnieuw begonnen.

Kerstmis lijkt ons keer op keer
vrede te beloven,
maar kanonnen dreunen weer,
als de lichtjes doven.

Donkere Zuidafrikaan,
honger moet je lijden,
mag niet naar je vader gaan,
bent van hem gescheiden.
Wie dit hebben uitgedacht,
komen allen samen,
zingen plechtig Stille Nacht,
zonder zich te schamen.

Kerstmis lijkt ons keer op keer
vriendschap te beloven,
maar dan gaan ze altijd weer
alle lichtjes doven.

Turk en Griek en Marokkaan,
mogen die hier blijven?
Mogen die hier ook bestaan
of zal men ze verdrijven?

Kerstmis doet ons telkens weer
beterschap beloven,
laat dan deze ene keer
het lichtje niet weer doven.

Echtpaar in de trein

Auteur: Willem Wilmink

voor Wobke

Met de allerliefste in een trein
kan aangenaam en leerzaam zijn.
De prachtig vormgegeven stoel
geeft allebei een blij gevoel.

Voor ‘t verre reisdoel kant en klaar
zit ik dus tegenover haar.
De trein maakt zijn vertrouwd geluid
en zij rijdt vóór-, ik achteruit.

We zien dezelfde dingen wel,
maar ik heel traag en zij heel snel.
Zij kijkt tegen de toekomst aan,
ik zie wat is voorbijgegaan.

Zo is de huwelijkse staat:
de vrouw ziet wat gebeuren gaat,
terwijl de man die naast haar leeft
slechts merkt wat zijn beslag al heeft.

Van nieuw begin naar nieuw begin
rijdt zij de wijde toekomst in,
en ik rij het verleden uit.
En beiden aan dezelfde ruit.

Voor Aart Straatjes

De schrijver van het gedicht "Dood zijn duurt zo lang" is Willem Wilmink. Harry Bannink schreef de muziek. Op 12 januari 2020 overleed acteur, regisseur, presentator en schrijver Aart Staartjes. Hij overleed op 81-jarige leeftijd in een verkeersongeval. Aart staartjes is het meest bekend als schrijver van het Nederlandse Sesamstraat. Na zijn overlijden bracht Tommy (een van de karakters van Sesamstraat) een eerbetoon aan Aart. Met het liedje van Willem Wilmink en de prachtige muziek dus, van Harry Bannink. Hieronder het fragment:

Dood zijn duurt zo lang

Auteur: Willem Wilmink

Het is niet fijn om dood te zijn.
Soms maakt me dat een beetje bang.
Het doet geen pijn om dood te zijn,
maar dood zijn duurt zo lang.

Als je dood bent, droom je dan?
En waar droom je dan wel van?

Droom je dat je in je straat
langzaam op een trommel slaat?
Dat iemand je geroepen heeft?
Droom je dat je leeft?

Maar ach, wat maak ik me toch naar,
het duurt bij mij nog honderd jaar
voor ik een keertje dood zal gaan.

Ik laat vannacht een lampje aan.

Prikkebeen

Auteur: Willem Wilmink

Zo zie ik er heel mooi uit voor het feest,
ik geloof dat jij wel het meest van alle moeders,
druk bent geweest, moeder.

Die grappige broek, die staat me heel goed,
maar als ik nou ook nog die hoge hoed,
die hoge hoed, erbij dragen moet, moeder.

Ik weet het wel dan ben ik prikkebeen,
maar 't feest is, van onze klas alleen,
en ik moet ook over het schoolplein heen, moeder.

Onze klas heeft een verkleedpartij,
maar ik moet op het schoolplein kinderen voorbij,
uit andere klassen die pesten mij, moeder.

Nou niet zo verdrietig kijken gaan,
ik weet wel hoe je je best hebt gedaan,
maar dan kan ik die kleren thuis toch aan? Moeder.

Dan is het 'n geheimpje voor ons alleen,
voor mij en jou en anders geen één.
Dan ben ik jouw eigen prikkebeen moeder.

Wil je meer Nederlandse dichters bekijken? Lees ook:
Ida Gerhardt gedichten
Remco Campert gedichten
Lévi Weemoedt gedichten