Wie is er niet aangestoken met het opruimvirus van Marie Kondo? Van het systematisch uitmesten van je kledingkast en keukenlades tot het met aandacht opvouwen van je ondergoed - Kondo heeft er met haar boek Spark Joy wereldwijd mede voor gezorgd dat opruimen en 'declutteren' tot een kunst zijn verheven. Behalve voor schrijfster Nicole Goldman. Zij wordt er juist helemáál niet gelukkig van.
We hebben allemaal te horen gekregen dat we onszelf moeten bevrijden van de bergen spullen die rondslingeren in ons leven. Als je er niet gelukkig van wordt, if it doesn't spark joy...bla bla bla. Goed, ik heb ook wel eens dat ik aan het einde van een seizoen even wat wil opruimen, of dat ik een zak kleding weggeef die ik al 5 jaar niet gedragen heb. Of dingen wegdoe waar ik gewoon dik in word. Ik heb mijn voorraadkast opgeruimd, een lenteschoonmaak gehouden, prullaria in de vensterbank weggegooid en wel eens een oude strandhanddoek weggedaan.
Maar ik ben dol op de rest van spullen.
Ik ben op een punt in mijn leven dat ik gewoon door de jaren heen veel verzameld heb, en van die spullen houd ik nu eenmaal. Ze gaan dus ook niet de deur uit, wat Marie Kondo ook mag beweren. Ik heb jaren gedaan over het vinden van al deze kleding, meubels, sieraden, kunstwerken en heb nog langer besteed aan het plaatsen, veranderen, cureren en bewonderen van al mijn schatten.
Ik heb nog steeds een paar planten die mijn vader mij gaf toen ik 35 jaar geleden verhuisde.
Laat ik niet zover gaan en zeggen dat alles een diepere betekenis of 'z'n plekje' heeft, maar het totaal aan spullen zegt iets over wie ik ben. Op dit punt in mijn leven wil ik al die mooie dingen bewonderen, en me daar ook vooral niet schuldig over voelen.
Er van scheiden zou betekenen dat ik ook een stukje van mijn hart verlies.
Als ik de 'spark joy test' moet doen voor elk voorwerp, dan zak ik. De eindeloze berg zwarte broeken en dito truien zijn het bewijs van mijn gebrek aan zelfbeheersing in menig winkel. Planten zijn een andere obsessie, en omdat het ook levende wezens zijn kan ik moeilijk 'zomaar' van een exemplaar scheiden omdat ik opeens vind dat hij niet meer past. Ik heb nog steeds een paar planten die mijn vader mij gaf toen ik 35 jaar geleden verhuisde.
Mijn grootste en beste collectie beslaat met stip op 1 mijn maskers. Nu zo'n 50 in totaal (maar ik ben nog lang niet klaar) en ik nam ze mee van over de hele wereld. Ieder stuk heeft een verhaal en een traditie, en sinds een tijdje label ik ze zelfs als ik ze verhang. Zo blijven de verhalen bewaard.
Van al deze spullen word ik blij. Hoewel dat precies is wat Marie Kondo vertelt, is haar idee van een goede selectie heel anders dan de mijne. Ik wil (bijna) alles houden. Sommige mensen noemen dit ballast. Ik zie het als ornamenten van mijn leven die mijn thuis maken.
Maar op dit kostbare moment in mijn leven dat ik in balans ben en ik de ruimte (nog) heb, wil ik vasthouden aan mijn herinneringen
Ik zie daarnaast alleen maar voordelen in het bewaren van de meubels van de grootmoeder van mijn man, de kroonluchter die ik van een reisgenoot kreeg en de kauwgomballenmachine (nu gevuld met schelpen). Ook van de 15 zwarte broeken word ik blij. Er van scheiden zou betekenen dat ik ook een stukje van mijn hart verlies.
Ik heb misschien wel te veel spullen. Maar dat is wellicht ook gewoon het gevolg van ouder worden.
Wat kan ik wegdoen? Mijn papieren? Nee. Eén van mijn 36 armbanden? Twijfelachtig. Oude kleren? Misschien. Hoewel ik mijn bezit koester en ik een lichte verslaving heb voor mooie dingen, zie ik ook wel de wijsheid van het me ontdoen van een groot deel van deze spullen. Het zou mijn hoofd ook opruimen, maakt het schoonmaken 100 keer
makkelijker en zou de opslaguitdaging (hebben we nog een la?) aanzienlijk vereenvoudigen.
Maar op dit kostbare moment in mijn leven dat ik in balans ben en ik de ruimte (nog) heb, wil ik vasthouden aan mijn herinneringen, mijn honderden briefkaarten van over de hele wereld, mijn oorbellen, en schoenen die ik soms zelden heb gedragen maar waanzinnig mooi vind. Ik houd ze bij me.
In elk geval tot de volgende lenteschoonmaak.
Via Betterat50
Over de auteur
