Single of samen? Wellicht in mondiaal perspectief een relatief onbelangrijke vraag, maar toch eentje die velen van ons in het dagelijks leven regelmatig bezig houdt. Jeugdverpleegkundige Michaela de Groot (46) ziet het leven zelf als één grote inspiratiebron. Met Paradijsvogels Magazine deelt ze de ervaringen die haar het meest aan het denken zetten. Deze keer vraagt ze zich af: wat maakt gelukkiger, een leven mét of zónder partner?
[hr]
De cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek liegen er niet om. Stelletjes (zonder kinderen welteverstaan) zouden het meest pieken op schaal der happiness . Met deze zwart op wit confrontatie zou natuurlijk heel goed het zweet der blinde paniek kunnen uitbreken bij de singles van deze wereld. Niets effectiever tenslotte dan het fameuze ‘placebo-effect’. Wanneer je maar vaak genoeg leest dat je ongelukkig bent dan ga je het op den duur vanzelf geloven. Zo werkt dat nou eenmaal bij ons homo sapiens volkje. Hoe dan ook ga je jezelf de vraag stellen ‘hoe zit dat nou eigenlijk bij mij?’ Waar word ik gelukkig van? Eerder met of juist zonder lief in mijn leven? En dan blijkt die vraag (wat mij betreft) nog niet zo makkelijk te beantwoorden.
[quote text_size="medium"]
"Geen fronsende wenkbrauwen meer wanneer ik de deksel van de pindakaaspot er maar halfbakken op had gedraaid en evenmin gemekker over een niet efficiënt ingeruimde vaatwasser"
[/quote]
Na het (pijnlijk) losbreken vanuit de kluwen van een lange, intense relatie, inmiddels zeven jaar geleden, ervoer ik het als een verademing om in de fase die volgde helemaal zelf te mogen bepalen wat ik hoe en wanneer met wie op welke manier deed, zonder iemand ook maar ergens een verklaring schuldig te zijn. Ik stortte mij in een blije stroom van plicht loze vrijheid met een hoog gehalte aan bruisende feestjes, dampende whats-appjes en steamy windows. De flirts, de dates en het vrijelijk genot deed mij meer dan goed. Zoveel ruimte, in mij en om mij heen, gaf lucht. Geen fronsende wenkbrauwen meer wanneer ik de deksel van de pindakaaspot er maar halfbakken op had gedraaid en evenmin gemekker over een niet efficiënt ingeruimde vaatwasser. Maar bovenal geen stress meer door een voortdurend plooien, schikken en pleasen. Leven! Langzaam brak ik los vanuit vast en haalde lang en heel diep adem.
[quote text_size="medium"]
"Met mijn natte slierterige shampoohaar, in vormeloze pluistrui schurkte ik mij dan later die avond tegen lief aan op de bank. Gruwelijk lui, strontchagrijnig en licht kwijlend desnoods"
[/quote]
Hoeveel vrije blijheid die periode ook kende, toch werd ik bij vlagen overspoeld door sentimenteel verlangen naar de tijd van gemoedelijke koestering. Een tijd ook van gedeelde zorg en verantwoordelijkheid en een verbinding die zich steeds meer intensiveert. Het geruststellende gevoel bovendien dat ik finaal kon instorten bij mijn lief na een zware werkdag (iets wat het leven zoveel dragelijker maakt wanneer het even zwaar aanvoelt). Eén vermoeide voet over de drempel en er galmde mij al tegemoet ‘ha lieverd, stort jij maar lekker in op de bank hoor. De thee staat klaar en ik ben al een hapje voor ons aan het koken’. Met mijn natte slierterige shampoohaar, in vormeloze pluistrui schurkte ik mij dan later die avond tegen lief aan op de bank. Gruwelijk lui, strontchagrijnig en licht kwijlend desnoods. Ik was mijn ongegeneerde zelf van dat moment en nog altijd werd er grenzeloos van me gehouden. Pure weelde!
Nee, dan kleurde de situatie van dat moment toch echt heel anders. Na een intensieve werkdag stoomde ik, met een opzwepende date in het vizier, regelmatig linea recta door naar de opfluffase en wurmde mij fris gedoucht en welriekend in m’n frivole jurkje. Op de rustieke bijzettafel in mijn spik en span huis drapeerde ik naast de kaarsjes en de wijn ook nog eventjes de meest exquise hapjes. En daar zat ik dan in mijn meest gunstige pose waarbij ik mijn zwoele glimlach vooral niet vergat af te wisselen met mijn hyper intelligente blik. En daarmee werd deze way of life naast spanningsvol en fladderrijk genot, bij tijd en wijle een ware uitputtingsslag.
[quote text_size="medium"]
"Daar waar ik het verlangen naar een relatie ervoer aan de ene kant werd dat gevoel keihard ingehaald door de benauwdheid die mij al snel bij de strot greep"
[/quote]
Met de tijd kwam het besef dat ik het na een vrije fase nog niet zo makkelijk vond om opnieuw de bedding van een vaste relatie op te zoeken. Daar waar ik het verlangen naar een relatie ervoer aan de ene kant werd dat gevoel keihard ingehaald door de benauwdheid die mij al snel bij de strot greep en kon mijn kritische houding jegens lief in wording absurde vormen aannemen. Was dat reëel of ging het hier over een diepgewortelde bindingsangst waardoor de criticus in mij steeds meer terrein won?
Keuzevrijheid geeft ruimte en met die ruimte blijk ik kennelijk bijzonder slecht overweg te kunnen. Toch geloof ik inmiddels ook dat ik mijn hoofd breek over een vraag die volgens mij helemaal niet door mij beantwoord hoeft te worden. Is het namelijk niet zo dat het leven, zo ook het mijne, uiteindelijk toch wel loopt zoals het moet lopen en het universum de antwoorden als vanzelf uit zijn grote, hoge hoed omhoog zal gaan toveren? Een geruststellende gedachte waar ik mij graag aan vasthoud. En ondertussen zie ik wel wie of wat er op mijn pad komt!
[hr]
Jeugdverpleegkundige Michaela de Groot (46) ziet het leven zelf als één grote inspiratiebron. Ze vindt het belangrijk om haar leven zo bewust en intens mogelijk te leven en stelt zichzelf en anderen daarbij regelmatig kritische vragen. Want waarom kies je wat je kiest? Wat zijn ieders persoonlijke drijfveren en wat is geluk? Met de pen in de hand gaat Michaela door het leven, altijd klaar om haar ervaringen die het meest aan het denken zetten op inspirerende wijze vast te leggen.
Benieuwd naar de volgende overpeinzing van Michaela? Vul hieronder uw e-mailadres in en ontvang een bericht wanneer haar volgende artikel verschijnt.
[mc4wp_form id="23647"]
[hr]
Beeld: Caden Crawford via Flickr.com
Over de auteur
