Margie Rhemrev daagt zichzelf en anderen uit om grenzen te verleggen en nieuwe ervaringen op te doen. Geïnspireerd door de retraite waar Margie in januari was, vatte ze het idee op dat (een heleboel) meer bewegen geen overbodige luxe zou zijn. Maar van sporten word je moe, dus zocht ze iets wat beter bij haar past: Qigong! Deze week was de eerste les.
Pumps uit, zachte wollen sokken aan. Jurk over de stoel en snel mijn comfortabele joggingbroek in, waterflesje gauw vullen. Ik probeer rust uit te stralen terwijl ik hopeloos te laat ben. Qigong probeert me nu al wat bij te brengen.
Ledematen soepel houden en spieren blijven trainen' is de lijfspreuk voor de ouder wordende mens. Gruwel, ik moest er niet aan denken.
Na een week body & mind retraite in januari, is me één ding duidelijk geworden: het is voor mijn gezondheid noodzakelijk veel te bewegen. Niet zo nu en dan, maar veel. Lang wilde ik hier niet van weten. Ik houd niet van sporten: ik ga er van zweten, mijn kapsel zakt in, ik word er moe van en het is niet gezellig. Ik negeerde bewust Erik Scherder die zegt dat naarmate je ouder wordt, je meer moet bewegen. De old school gedachte dat je bij het ouder worden rustiger aan moet doen, is achterhaald! 'Ledematen soepel houden en spieren blijven trainen' is de lijfspreuk voor de ouder wordende mens. Gruwel, ik moest er niet aan denken. Maar tijdens die retraite bewoog ik elke dag: wandelen, yoga, fitness. Ik merkte meteen verbetering: de bloedruk ging omlaag en mijn tred werd energieker. Misschien had Scherder toch een punt.
Qigong: wuiven als een rietje
In mijn zoektocht naar bewegingen die ik wél leuk vind, ontdekte ik Qigong, een vorm van de oude Chinese vechtkunst Tai chi. De basis van Tai chi oefeningen zijn zelfverdedigingsacties om jezelf sterker te maken; ze bestaan uit een lange reeks bewegingen achter elkaar. Qigong is puur gericht op gezondheid. Harmonieuze lichaamsbewegingen in geconcentreerde rust: ‘begroet de zon en haal de warmte naar binnen’, ‘ondersteun de maan’ en ‘beweeg je lichaam als het wuiven van het riet’. Alles in slow motion, want trage bewegingen geven rust en nemen blokkades weg. Dat klinkt veelbelovend, nu moet ik alleen zelf ook nog gaan bewegen als een wuivend rietje. 'De dood of de gladiolen!', denk ik, en ik stap de zaal binnen.
'Man, wat klink ik zweverig!'
De docente is vriendelijk en geduldig, een enkele keer corrigeert ze mijn beweging maar het is vooral ‘luister naar je lichaam en doe de oefening zo goed je lichaam toe staat’. Op deze manier lijkt het snel alsof ik al heel wat kan. De zon begroeten of de maan ondersteunen: ik buig en strek dat het een lieve lust is. Ik heb even geen aandacht voor de altijd zeurende pijn in mijn schouder, ik ben ontspannen en voel blijdschap en dankbaarheid. Man, wat klink ik zweverig! Maar echt: als we de zon, als was het een bal, moeten oppakken en naar ons hart brengen, voel ik echte zonnestralen die warm mijn lichaam binnenkomen. Ik ben geconcentreerd en gefocust, althans, het grootste deel van de les. In gedachten ben ik stiekem de volgende afspraak aan het plannen en een boodschappenlijstje aan het maken. 'Niet nadenken! Brood, vuilniszakken, nog even langs de stomerij... Ontspan!' Er is nog veel te leren.
Discipline, is dat nog te leren?
Kwam ik gehaast en buiten adem binnen, na een uurtje Qigong kleed ik me zen weer aan. Sinds de eerste les wil ik elke dag met een paar oefeningen beginnen, een kwartiertje om mijn lichaam aan te zetten. Zodat ik gefocust en met aandacht naar mijn werk ga. Toch kan ik de discipline nog niet opbrengen de oefeningen dagelijks te doen. Gek is dat. Het is net als met de ervaring dat als ik minder wijn drink, ik me beter voel en toch ontbreekt de discipline om minder te drinken. Door vroeg naar bed te gaan, heb ik de volgende dag meer energie, weet ik, maar de discipline is ook hier ver te zoeken, constateer ik wanneer ik na een spannende film pas na twaalven ga slapen. Discipline, is dat nog te leren? Misschien iets voor de volgende eerste keer...
[hr]
Margie Rhemrev vult haar leven met betekenisvolle ervaringen en ontmoetingen. Zowel privé als in haar werk daagt ze zichzelf en anderen uit om grenzen te verleggen en het leven in al haar facetten te omarmen. In ‘Mijn eerste keer…’ vertelt ze over haar avonturen, en illustreert ze op sprekende wijze dat er altijd en in iedere levensfase wel wat nieuws te ontdekken is.
Over de auteur
