De Britse kunstenares Jane Perkins verzamelt allerlei kleine, gevonden materialen en gebruikt deze om er indrukwekkende schilderijen mee te maken. Ze rangschikt alle materialen op zo’n manier dat de kleurencombinatie op afstand een mooie beeltenis vormt, een werkwijze die sterk lijkt op het 19e eeuwse pointillisme. Wie vervolgens haar werk van dichtbij bekijkt, ziet dat het is opgebouwd uit talloze gerecyclede voorwerpen, zoals: speelgoed, schelpen, kralen en knopen.
Materialen met een geschiedenis
Ze zegt hierover:
Ik vind het leuk om materialen te gebruiken die een geschiedenis hebben en houd van kunst met grappige en onverwachte elementen. Ik hoop dat mijn kunst een lach op je gezicht tovert.
En dat doet het. Want welke kunstenaar weet nu een Mona Lisa op prachtige wijze na te bootsen door een pop als mond te gebruiken? Of laat de kijkers naar een verstopte parkiet zoeken in een afbeelding van een kaketoe?
Van verpleegster naar kunstenares
Op haar website schrijft ze dat ze vanaf haar jeugd altijd al creatief bezig wilde zijn, al was het toen vooral met tekenen en borduren. Na haar school werd ze verpleegster en zoals dat met veel mensen gaat was er in haar drukke leven weinig ruimte voor creativiteit. Nadat ze 17 jaar als een verpleegster had gewerkt en nog eens 10 jaar fulltime moeder was geweest begon haar creatieve kant weer te kriebelen.
Jane begon met een opleiding in textiel. Hier ontstond haar liefde voor gebruikte materialen. In het laatste jaar van haar opleiding schreef ze een scriptie over kunst en design van recycled materiaal. Dit vormde de inspiratie voor haar afstudeerproject: broches gemaakt van oude juwelen, plastic speelgoed, schelpen, munten en andere dingen die ze op straat vond.
Portretten
Na haar afstuderen had ze nog wat oude spullen over en zo ontstond het idee om daar een portret van te maken. "Ik begon met het portret van Matisse dat hij van zijn vrouw had gemaakt (Portret met de groene streep), één van mijn favoriete kunstwerken. Ik was blij met het resultaat en maakte vervolgens een portret van een vriend om te zien of ik de gelijkenis kon treffen met deze techniek. Het was OK, maar op A3 formaat was het te klein om echt impact te maken."
Dus ging ze groter werken. Alles wat ze vindt wordt gebruikt zoals het is. Zowel qua kleur als qua vorm. Mooi is dat je deze portretten op 2 manieren kunt bekijken: van veraf (om te zien wie het is) en van dichtbij (om te zien wat er allemaal voor voorwerpen gebruikt zijn).
Over de auteur
