Toon Tellegen is een meesterlijke woordkunstenaar. In zijn dierenverhalen weet hij fantasiewerelden te scheppen die door hun ingetogenheid en directe dialoog eigenlijk helemaal niet zo onrealistisch lijken. Ook schrijft hij prachtige gedichten waarin hij een gevoel zo kan verwoorden dat je precies snapt wat iemand moet voelen. Bijvoorbeeld in dit gedicht over verdriet: mooi, ontroerend én optimistisch.
Gedicht van Toon Tellegen
Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op
Laat de deur niet op slot zijn nu..
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.
Toon Tellegen, Uit "Als wij vlammen waren", Querido, Amsterdam, 1996 (Helaas niet meer verkrijgbaar, maar we kunnen ook zijn dierenverhalen van harte aanbevelen!)
Over de auteur
