Na het overlijden van haar man dacht Barbara Alexander lange tijd dat een nieuwe partner - en laat staan online daten - niks voor haar was. Totdat ze bij toeval op een datingsite belandde. Waar ze een profiel aanmaakte. En contact legde. En opeens een date had. In dit feuilleton op Paradijsvogels Magazine schrijft ze over haar interessante, grappige en dramatische ontmoetingen in een poging te ontdekken waar dit avontuur haar brengt.
‘En, is er alweer een nieuwe liefde in zicht?’
Voordat je partner een half jaar dood is heb je die vraag al in verschillende varianten voorbij horen komen. Kennelijk moet je een rouwperiode niet te lang rekken, want voor je het weet ben je geen kranige weduwe meer maar een sneue single.
Praktische adviezen kreeg ik ook. Ik moest gaan rondneuzen op Schoolbank.nl, oude liefdes opsporen via Facebook en regelmatig in mijn eentje naar een museum gaan. Want volgens mijn informant benaderen mannen daar graag loslopende vrouwen. Dat is mij nou echt nóóit opgevallen. Maar onbevangen een museum binnenstappen was er daarna natuurlijk niet meer bij.
De opties trokken me niet echt aan. En lonken tussen de blikgroenten en de wasmiddelen, dat durfde ik al helemaal niet.
Een hond nemen was ook een puik idee: aanspraak in het park gegarandeerd. En dan kwam de rest vanzelf wel. Of ik kon lid worden van een datingsite.
Na een poosje moest ik nog steeds niks van al die wervingsactiviteiten hebben. ‘Waar moet ik de energie vandaan halen?’ kapte ik elke discussie hierover direct af. ‘Ik kom nu al tijd tekort. Mijn werk, de mantelzorg voor mijn moeder, mijn kinderen die zichzelf voortdurend te eten uitnodigen, mijn vriendenkring.
Al die tv-programma’s die ik steeds opneem omdat ik geen kans heb om ze te zien en waarvoor me vervolgens de tijd ontbreekt om er later naar te kijken. En dan nog die berg boeken en Netflix-series die maar liggen te verstoffen. Hoe moet ik daar in vredesnaam een nieuwe relatie tussen wurmen?’ Want zo’n man vraagt toch aandacht, de eerste tijd.
Ondertussen kreeg ik via mijn sociale netwerk op gezette tijden succesverhalen door over de terreinwinst op liefdesgebied van vage kennissen en familie. Het ging er hot aan toe op het datingfront. Het ene familielid had dankzij Schoolbank.nl drie jeugdvrienden opgevist en die zaten nu allemaal achter haar aan. Een kennis had een hond aangeschaft en hoppa!, die laat ze al weken niet meer in haar eentje uit. En weer een ander pikte scharrels op in de supermarkt. ‘Gewoon een kwestie van oogcontact maken.’
De opties trokken me niet echt aan. En lonken tussen de blikgroenten en de wasmiddelen, dat durfde ik al helemaal niet.
Maar wil ik het nog wel? Want laten we de voordelen van het solo leven vooral niet uitvlakken. Geen gebakkelei over futiliteiten. Altijd een droge badmat als je de douche uitstapt.
De jaarhoroscopen in de diverse bladen, die ik altijd geïnteresseerd doorspit, waren echter unaniem in hun visie: 2016 werd voor mijn sterrenbeeld een Belangrijk Jaar voor de Liefde. Als het lot iets voor jou in petto heeft, is er natuurlijk geen ontkomen aan. Heel voorzichtig begon er bij mij inderdaad iets te kriebelen. Zou ik...? Durfde ik...?
Een arm om je schouder is best fijn, tenslotte. Maar jemig, een nieuwe partner. Poeh. Kan ik dat nog wel, alles met een ander delen? Wil ik dat nog wel? Want laten we de voordelen van het solo leven vooral niet uitvlakken. Geen gebakkelei over futiliteiten. Altijd een droge badmat als je de douche uitstapt. En op zondagavond geen gejammer bij Studio Sport omdat de verkeerde club scoort. Uberhaupt geen Studio Sport meer. Count your blessings.
Maar ach, het hoeft geen inwoner te worden, suste ik mezelf. Gewoon iemand om leuke dingen mee te doen.
Aan de andere kant: die horoscopen konden wel zoveel beweren. Zal je zien dat ik net die ene ben die buiten de spirituele statistieken valt.
Er zijn hordes helderzienden die je telefonisch kunt consulteren, dus zo gezegd, zo gebeld. ‘Je hebt op dit moment een magisch veld om je heen,’ deelde het dienstdoende medium mij zakelijk mee.
‘Waarom raadpleeg je niet eens een astroloog?’ tipte een zweverige kennis mij. Zelf had ze haar nieuwe vriend ‘voorzien.’ Ze voorzag trouwens ook dat het weer uit zou gaan, maar voorlopig genoot ze er met volle teugen van. Ze kan goed in het moment leven.
Er zijn hordes helderzienden die je telefonisch kunt consulteren, dus zo gezegd, zo gebeld. ‘Je hebt op dit moment een magisch veld om je heen,’ deelde het dienstdoende medium mij zakelijk mee. ‘Binnenkort zul je iemand ontmoeten. Het is iemand uit jouw omgeving, of je leert hem via je werk kennen. Want online daten, nee, dat is niks voor jou. Dat voel ik aan alles.’
Ik hing tevreden op – lekker makkelijk, gewoon afwachten dus – maar helaas, vijf maanden lang gebeurde er niks. Of het is me volledig ontgaan dat ik de ware tegen het lijf liep.
Maar toen belde er een uitgeverij. Of ik een artikel wilde maken voor een bekende datingsite...
Wordt vervolgd.
Na het overlijden van haar man dacht Barbara Alexander lange tijd dat een nieuwe partner - en laat staan online daten - niks voor haar was. Totdat ze bij toeval op een datingsite belandde. Waar ze een profiel aanmaakte. En contact legde. En opeens een date had. In dit feuilleton op Paradijsvogels Magazine schrijft ze over haar interessante, grappige en dramatische ontmoetingen in een poging te ontdekken waar dit avontuur haar brengt.
Over de auteur
