Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,
Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.
Neeltje Maria Min, Voor wie ik liefheb wil ik heten, 1966 | Hier te koop
"Ik moet zeggen, het is leuk om goed ontvangen te worden"
Vanaf haar 14e schrijft Neeltje Maria Min al gedichten. Onder het pseudiniem Sophie Perk werd haar eerste gedicht gepubliceerd in de 'dichtershoek' van het Algemeen Dagblad. Haar debuutbundel 'Voor wie ik liefheb wil ik heten' verscheen in 1966 met een oplage van 7000 (!) exemplaren.
De gedichten over de relatie tussen ouder en kind zette op eigentijdse wijze neer: open en vaak autobiografisch, dat was indertijd iets nieuws voor het poëziepubliek. In één klap stond ze in de literaire schijnwerpers, maar ze richtte zich liever op dichten dan het te woord staan van de vele journalisten die afreisden naar Bergen om een glimp op te vangen van dit bijzondere talent.
Zelf zei ze hier vrij nuchter over: "Ik moet zeggen, het is leuk om goed ontvangen te worden."
Bundels van Neeltje Maria Min
Later verschenen van de hand van Neeltje Maria Min o.a. ook de bundel Een vrouw bezoeken (1985) en Kindsbeen (1995). Tussen haar bundels zitten grote tijdsintervallen. Ga er maar eens aanstaan, poëzie op bestelling!
Zoals zoveel dingen laat de kunst zich niet dicteren: "Ik heb vaak wel zin, maar doe het toch niet. Het is heel prettig om te denken dat je aan je bureau kunt gaan zitten, of aan de waterkant of weet ik waar, met een vodje papier, en dat je dan de woorden op een plaats gaat jagen. De gedachte dat je dat elk moment kunt doen is vaak al voldoende."
Hoeveel mooie gedichten ze ook geschreven heeft, Voor wie ik liefheb wil ik heten heeft een bijzonder plekje in ons hart.
Over de auteur
