'Kijk, ze hebben de broek aan!', zegt de imker wanneer we behoedzaam op zijn bijenkasten toelopen. Hij wijst me op de felgekleurde stuifmeelklompjes aan de achterste pootjes van de bijen die voor onze ogen landen op de vliegplank bij de ingang van de kast. Stuifmeel is onmisbaar als voeding voor de snel groeiende bijenlarven. Hoe meer ‘broeken’ op de vliegplank, hoe sterker het bijenvolk groeit. Een goed teken.
[quote text_size="medium"]
"Voorovergebogen met zijn oor tegen de wand van de kast, zoekt hij met de vlakke hand de warmte van het broednest"
[/quote]
De oude imker wijdt mij in in de kunst van het bijenhouden, met de overtuiging dat ik die ook weer zal overbrengen op volgende generaties. Hij leert me om in de eerste plaats te kijken en te luisteren naar de bijen. Voorovergebogen met zijn oor tegen de wand van de kast, zoekt hij met de vlakke hand de warmte van het broednest. Vervolgens kijken we samen aandachtig naar de af en aan vliegende bijen bij het vlieggat. Hij herhaalt dit bij de verschillende kasten en laat me dan weten hoe elk volk er aan toe is. Pas wanneer hij aan de buitenkant vaststelt dat er iets mis is maakt hij een enkele kast open. Dan laat hij me zien dat dit volk haar koningin mist, of dat een volk zo snel groeit dat het meer ruimte nodig heeft. In dat geval toont hij me ook het broednest met bijenlarven in verschillende stadia.
[quote text_size="medium"]
"Op dit moment groeit er een nieuwe generatie bijen op, klaar om nieuwe raten uit te bouwen en honing te gaan halen"
[/quote]
De imker legt me uit hoe de laatste winterbijen nu hun stuifmeel afgeven aan de nog maar pas geboren bijen die de larven van voeding voorzien. Hier groeit een nieuwe generatie op, klaar om nieuwe raten uit te bouwen en honing te gaan halen. Honing voor alweer de volgende lichting bijen die het nog deze zomer van hen zal overnemen.
Zo gaat oude kennis en ervaring over op een nieuwe generatie, zowel in het bijenvolk als bij de mens. Het leven is immers kort, maar de kunst van het bijenhouden is al eeuwen oud.
[hr]
Als bioloog is Pieter Geluk een natuurliefhebber in hart en nieren. Met fascinatie kijkt hij naar de natuur, keer op keer tot de conclusie komend dat mensen meer verbonden zijn met de planten en dieren om ons heen dan we denken. Vanuit deze verrassende invalshoek reflecteert Pieter maandelijks op de processen die de natuur - en de mens - bezighouden. Van de vastentijd in maart tot de oogsttijd in augustus: je leest het in de Natuurkalender.
[hr]
Dit was de laatste natuurkalender: voor Pieter Geluk is het jaar rond! Wil je de andere kalenders nog eens teruglezen? Hier vind je de hele reeks.
[hr]
Beeld: Patrick_K59 via flickr
Over de auteur
