Hoe vaak doe je dingen nog voor de eerste keer in je leven? Margie Rhemrev illustreert op sprekende wijze dat er altijd en in iedere levensfase wel wat te ontdekken is. Dit keer een avond op feestje waarbij ze niet geheel vrijwillig ervoer hoe het is om voor het eerst de oudst aanwezige te zijn, iets wat je ook gewoon een keer meegemaakt moet hebben!
[hr]
‘Baby doe het voor mij, omlaag, omlaag, omlaag, omlaag’: een niet bijster spitsvondige strofe uit een hip liedje schalt uit de boxen. Dankzij mijn zoon ben ik op een feestje van twintigers en dertigers en sta ik ongemakkelijk in een groep mee te dansen en mee te zingen ‘je body gaat van links rechts, links, rechts….’
Nog een glaasje dan. De gêne ebt langzaam weg.
Via de app kreeg ik de vraag: ‘Wil jij naar het feestje van vriend X gaan namens mij, ik kan niet komen. Het is gewoon een gezellig Surinaams feestje met familie en vrienden, lekker eten en vrolijkheid. Ze verwachten echt dat één van ons komt’. Ik zie heerlijke roti met kip, pom en pindasoep voor me en krijg zin om de ouders, met wie ik vroeger op het schoolplein onze jongens stond op te wachten, weer te zien.
Ik ben om.
Eigenlijk ga ik zelden naar feestjes. Ik ben van nature wel een vrolijk mens maar ik houd van spontane vrolijkheid en de feestjes die ik me herinner, waren vooral smakeloos met opgeblazen ego’s en veel drank.
Mijn ogen zoeken koortsachtig naar de ouders met wie ik verhalen van het schoolplein kan ophalen. Die zijn er niet.
Maar nu maak ik dus een uitzondering en ben er helemaal klaar voor compleet met feestelijke jurk en beste humeur. Als ik de tuin in kom registreer ik vooral strakke broeken, korte rokken, high heels en heel veel bling. De kleine meisjes en jongetjes zijn groot geworden.
Mijn ogen zoeken koortsachtig naar de ouders, opa’s en oma’s met wie ik verhalen van het schoolplein kan ophalen. Die zijn er niet. 'Ze houden niet van feestjes, lachen de vrienden van mijn zoon, 'maar heel leuk dat u er wel bent!’.
Ze behandelen me als een koningin. Helemaal niet erg om de oudste te zijn, zeg ik tegen mijn jonge ik, maar ondertussen voel ik de rimpels.
Dat voelt ongemakkelijk en ik ben me opeens erg bewust van mijn leeftijd: oud. Maar als pluspunt krijg ik een comfortabele stoel, een groot glas schaafijs met siroop in de ene hand en een kom pindasoep in de andere. Ze behandelen me als een koningin. Helemaal niet erg om de oudste te zijn, zeg ik tegen mijn jonge ik, maar ondertussen voel ik de rimpels.
Ik word zonder pardon meegetroond naar de dansvloer, of ik wil of niet (en ik wil vooral niet)
De jeugd (hoewel, ze zijn toch ook al bijna 30) en ik schateren om de anekdotes van vroeger, we herinneren ons hun streken, de petjes die ze nooit af wilden doen: wóest maakten ze mij! De eeuwige muziek van 2Pac, ik haatte het. De muziek op dit feestje is gelukkig niet die uit hun pubertijd; ook hun muzieksmaak is volwassen geworden. Ik hoor Trafassi, Aptijt, Earth, Wind and Fire, Prince.
Dan draait de dj het volume omhoog en stuift iedereen de dansvloer op. Ik word zonder pardon meegetroond, of ik wil of niet (en ik wil vooral niet!). Op weg naar de dansende massa grijp ik ternauwernood nog een glas wijn mee. Ik draai met mijn heupen, ga door mijn krakende knieën en probeer net zo losjes en swingend mee te deinen op het ritme van de muziek als vroeger. Nog een glaasje dan. De gêne ebt langzaam weg. Ik zing uit volle borst mee.
Wanneer is het volgende feestje?!
[hr]
Margie Rhemrev vult haar leven met betekenisvolle ervaringen en ontmoetingen. Zowel privé als in haar werk daagt ze zichzelf en anderen uit om grenzen te verleggen en het leven in al haar facetten te omarmen. In de rubriek 'Mijn eerste keer...' vertelt ze over haar avonturen, en illustreert ze op sprekende wijze dat er altijd en in iedere levensfase wel wat nieuws te ontdekken is.
Over de auteur
