Margie Rhemrev daagt zichzelf en anderen uit om grenzen te verleggen en nieuwe ervaringen op te doen. Toch zijn er ook nieuwe ervaringen die gewoon gebeuren, zonder dat je daar zelf invloed op hebt. Zoals oma worden!
[hr]
Mijn kind krijgt een kind
Oma worden, een eerste kleinkind, mijn kind dat een kind krijgt en de start van een nieuwe generatie. Voor velen een mijlpaal; ik stond er nooit zo bij stil. Toen ik hoorde ‘we zijn zwanger’ reageerde ik nogal slap. Dat heeft te maken met de onaangename herinneringen die ik aan mijn grootouders heb. Mijn eigen ouders waren wél geweldig met mijn zoon. Ik heb beide situaties altijd als een gegeven geaccepteerd: voor de een zit het mee, voor een ander zit het tegen. Ik dacht er niet zo over na.
[quote text_size="medium"]
"Is het niet te vroeg, ze kennen elkaar net, hebben ze wel goed nagedacht?"
[/quote]
Toen belde mijn zoon en ik hoorde tederheid in zijn stem ‘we krijgen een baby en het wordt een meisje’. Vele vragen creëerden chaos in mijn hoofd: is het niet te vroeg, ze kennen elkaar net, hebben ze wel goed nagedacht? En ik kan niet ontkennen dat er ook egocentrische gedachten meespeelden. Zoon en vriendin wonen nl in het buitenland; er is letterlijk afstand en dan is de vraag: hoe vaak zal ik mijn kleinkind zien, hoe veel zal ik van haar meemaken, hoeveel warmte, liefde en gezelligheid kan ik haar geven? Stromen van niet te stoppen gedachten.
De eerste babyfoto's
En nu is het zover. Het telefoontje miste ik maar mijn whatsapp check ik voortdurend ‘ik ben nu echt pappa’ en de eerste baby foto’s stromen binnen. Weer raak ik overvol met chaotische gedachten en emoties: wat een perfect mensje, een wonder, wat een voorrecht om zo welkom te zijn bij deze leuke ouders. En ook: wat mooi om mijn zoon zo gelukkig te zien. Ik hoop dat dit moment hem altijd bij blijft.
[quote text_size="medium"]
"Mijn eigen moederrol heb ik met verve uitgevoerd; niet altijd even succesvol overigens"
[/quote]
De nieuwe rol van oma
Elke rol kent zijn eigen dynamiek. Mijn rol als kind was verwarrend. Eerst keek ik tegen mijn ouders op, zij wisten alles! Naarmate zij ouder werden keken zij tegen mij op, werden afhankelijk van mij: zij werden mijn kinderen. Mijn moederrol heb ik met verve uitgevoerd; niet altijd even succesvol overigens. ‘Mijn moeder kan alles’ hoorde ik mijn zoon ooit zeggen. En net toen ik gewend was aan die rol moest ik het kind weer loslaten: hij ging de wereld ontdekken. Mijn rol als oudste zus heb ik altijd serieus genomen. Ik was de surrogaat moeder en clown die het leven in het beschadigde gezin wat luchtiger maakte. Over mijn rol van echtgenote kan ik kort zijn: die rol ligt me niet, heb er geen aanleg voor. En dan nu de nieuwe rol van oma. Ik wil graag van betekenis zijn maar moet nog ontdekken hoe. Het laat me niet los.
[quote text_size="medium"]
"Maar langzaam komt iets van een oma tinteling binnen: ik fantaseer dat ik een leuke en vitale oma zal zijn, met wie veel te lachen valt en die veel te vertellen heeft over het leven en over een andere kijk op de wereld"
[/quote]
[hr]
Lees ook: Levenslessen | Wat we kunnen leren van onze kleinkinderen
[hr]
De eerste ontmoeting
Op de vraag ‘hoe is het om oma te zijn’ heb ik dus niet een duidelijk antwoord. Ik voel trots maar afstand in kilometers zorgt ook voor afstandelijke emoties. Ik heb filmpjes gezien van kleine Ella en veel foto’s maar ik heb haar nog niet in de armen gehad en geknuffeld. Nog niet geroken en over haar bolletje gestreeld. Maar langzaam komt iets van een oma tinteling binnen: ik fantaseer dat ik een leuke en vitale oma zal zijn, met wie veel te lachen valt en die veel te vertellen heeft over het leven en over een andere kijk op de wereld.
[quote text_size="medium"]
"Tranen druppelen over de wangen, niet vanwege het verlies van mijn zusje maar vanwege blijdschap dat er weer een kleine Cynthia is met hopelijk net zoveel creativiteit en originaliteit"
[/quote]
Mijn zoon appt de geboorteakte van het nieuwe mensje. Ik lees dat ze Ella Cynthia heet, naar mijn veel te vroeg overleden lieve zusje. Tranen druppelen over de wangen, niet vanwege het verlies van mijn zusje maar vanwege blijdschap dat er weer een kleine Cynthia is met hopelijk net zoveel creativiteit en originaliteit. Volgende week reis ik af om mijn eerste kleinkind te ontmoeten, haar diep in de ogen te kijken, haar handjes te strelen en in stilte te zeggen: ik wens je het allerbeste leven. Ik vind het spannend!
[hr]
Margie Rhemrev vult haar leven met betekenisvolle ervaringen en ontmoetingen. Zowel privé als in haar werk daagt ze zichzelf en anderen uit om grenzen te verleggen en het leven in al haar facetten te omarmen. In 'Mijn eerste keer...' vertelt ze over haar avonturen, en illustreert ze op sprekende wijze dat er altijd en in iedere levensfase wel wat nieuws te ontdekken is.
[hr]
Beeld: Nick Harris via Flickr.com
Over de auteur
