Na school ging kunstenaar kunstenaar Michiel Paalvast op zoek naar een vervolgopleiding. Hij had geen idee wat het moest worden en bezocht alle mogelijke smaken: van de zeevaartschool tot een opleiding toerisme. En een kunstacademie. “Ik vond tekenen en schilderen altijd al wel leuk, maar daar begon het bij mij te dagen dat je ook gewoon je hele dag ermee kon vullen. Dus dat ging ik doen.” Op PNOexpo is Paalvast exposant van de week, Paradijsvogels Magazine vroeg hem naar zijn grootste inspiratiebronnen: Veere en Jason Berger.
Eenmaal op de academie werd het dan wel weer gestimuleerd dat Michiel de docentenopleiding ging doen, ‘daar was nog enigszins geld mee te verdienen’, was het idee. “Goede bedoelingen om me te behoeden voor een ongelukkig bestaan zonder geld”, vertelt hij.
[quote text_size="medium"]
‘Schandelijk geklieder‘ vinden sommigen het. Ach, de besten hebben wel erger naar hun hoofd gekregen..
[/quote]
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en Paalvast kiest voor de afstudeerrichting schilderen. Daar werd hij geïnspireerd door de klassieke schildertraditie van het landschap. Hoewel zijn docenten hem aanmoedigden om verder te kijken, was voor Michiel al lang duidelijk dat in het schilderen van landschappen zijn hart ligt. “Mijn beoordelingen waren daardoor altijd wel een soort rustmoment. Er hoefde niet gegraven te worden naar moeilijke psychologische ondergronden voor de kunstwerken, dit was gewoon wat ik wilde doen. Na een tijd raakten de docenten daar aan gewend en vonden zij dat ook wel rustgevend tussen het geweld waarin iedereen zoekt naar iets nieuws en radicaals.”
Landschap 8
Kerkstraat Veere
Terug naar Zeeland
Inmiddels behoren Michiel Paalvast en zijn schilderijen tot het vaste meubilair in zijn woonplaats Veere. De van oorsprong Zeeuwse kunstenaar trok na een paar jaar op de Rotterdamse academie weer terug naar zijn geboortegrond. “Ik ging al regelmatig terug naar Zeeland om daar landschappen te schilderen. Die waren daar nu eenmaal beter dan in Rotterdam. Op een gegeven moment was ik op bezoek in Veere, in de achtertuin waar ik nu woon. Daar had ik opeens een extreem helder toekomstbeeld van hoe mijn leven zou kunnen worden. Ik werd er door overvallen, want ja, wat moest ik nu eigenlijk in dat slaperige, kleine Veere. Rationeel kon ik het niet rijmen. Maar ik ben op mijn gevoel afgegaan en een half jaar later woonde ik er.”
[quote text_size="medium"]
Jason Berger zat daar zó gaaf landschappen te schilderen, dat ik me realiseerde dat het klassieke landschap nog absoluut toekomst heeft in de kunst!
[/quote]
De schilderachtige setting van het stadje en haar omgeving inspireren Paalvast nu al ruim 13 jaar. Voor hem is schilderen inmiddels tot een soort meditatie geworden: “De klassieke landschap schilderkunst staat bol van de regels en wetten. Ik probeer met de formele attributen – verf, canvas, een kwast – iets tastbaars neer te zetten, en tegelijkertijd alles los te laten van ‘hoe het hoort’”.
Een ontmoeting die Paalvast op dat spoor zette, was met de Amerikaanse schilder Jason Berger. “Dat was een eyeopener. Die man was toen 82 en schilderde zó onbevangen en vrij, dat had ik nog nooit gezien. Ik durfde dat niet, zat ook een beetje vastgeroest in gedachten van ‘hoe het zou moeten’. Maar toen ik hem zag werken vond ik bij mezelf het lef om veel vrijer aan de slag te gaan. Hij zat daar zo gaaf landschappen te schilderen, dat ik me ook realiseerde dat het klassieke landschap nog absoluut toekomst heeft in de kunst!”
Veerse Meer
Landschap 12
Schilderen van emoties
Sinds hij zich meer door zijn gevoel laat leiden is er een interessante verandering in de reacties waar te nemen. “Ik merk dat het mensen meer raakt, dat ik met mijn gevoel ook dichter bij hun eigen gevoel kom. De emoties worden dieper. Maar ik verlies ook mensen die er niks mee hebben en er niks in zien. ‘Schandelijk geklieder‘ vinden ze het dan. Ach, de besten hebben wel erger naar hun hoofd gekregen..”
[quote text_size="medium"]
Ik zie iets anders in al die voor de bezoekers bekende plekjes. Ik zie er de wereld in.
[/quote]
Op de vraag welke plekken in Veere Paalvast het meest bijzonder vindt, antwoordt hij steevast: “Mijn eigen achtertuin!” [zie hoofdfoto, red.] En hoewel Veere - ook buiten zijn tuin - voor hem altijd weer nieuwe inspiratie biedt om een werk te maken, is het stadje ook niet meer dan een aanleiding. “Ik zie iets anders in al die voor de bezoekers bekende plekjes. Ik zie er de wereld in.”
Alle beelden (c) Michiel Paalvast
[hr]
Achtertuin
Landschap 16
Veerse kreek
Over de auteur
