Terwijl het buiten pijpenstelen regent denk ik met lichte weemoed terug aan frisse biertjes op zonnige terrassen. De licht bittere smaak en bubbels van elke soort weten mij keer op keer te verrassen. Mijn bierkennis stoelt weliswaar puur op recreatieve interesse, maar inmiddels hebben heel wat bijzondere smaken mijn glas gevuld.
[quote text_size="medium"]
Toen het gerucht de ronde deed dat het gagel in gruit libidoverhogend zou werken, was dat geen goed nieuws voor de monniken die het bier brouwden
[/quote]
In België brouwen ze een bier dat mij speciaal aanspreekt: Gageleer, gebrouwen met een kruidenmengsel dat gruit heet. In de middeleeuwen was gruit de belangrijkste smaakmaker van bier. Het hoofdbestanddeel van het mengsel is gagel, een plant die ook in Nederland voorkomt op natte, zure, venige grond.
Toen het gerucht de ronde deed dat gagel libidoverhogend zou werken, was dat geen goed nieuws voor de monniken die het bier brouwden (hoewel de meningen hier ongetwijfeld over verdeeld waren...). Besloten werd om in het vervolg hop te gebruiken: een kruid met een soortgelijke bittere en kruidige smaak als gagel, maar een kalmerende werking heeft. Dat paste beter bij het imago van de monnik. Een bijkomend voordeel van hop is dat het de houdbaarheid van bier verbetert en zorgt voor een mooie schuimkraag.
Medicinaal doet hop zijn werk ook: het is een goed middel tegen slapeloosheid, nervositeit, zenuwpijn en overgangsproblemen. Bijvoorbeeld in een thee met valeriaan en citroenmelisse. Hierin gebruik je de 'bellen', oftewel de bloemen van de hop. Hop smaakt erg bitter, dus voeg een lepeltje honing toe en zet de thee van heet water dat net van de kook af is. Je kunt ook een kruidenkussentje maken gevuld met hop- en lavendelbloemen. Dat slaapt heerlijk!
[quote text_size="medium"]
De jonge lentescheuten van de hop zijn trouwens ook zeer eetbaar. Gestoomd zijn ze erg smakelijk: vergelijkbaar met asperges , een delicatesse!
[/quote]
Hop groeit vaak in het bos en slingert zich om bomen. Het is een sterke klimplant die in voedzame grond ruim vijf meter hoog kan worden. Hop groeit trouwens ook gewoon bij mij tegen de schuur aan. Het blad van de hop is ruw en licht fototoxisch: wanneer u langs de plant schuurt met uw huid en de zon schijnt er vervolgens op, dan zet de huid op. Niet heel gevaarlijk: je kunt de huid wassen of beschermen tegen de zon, dan verdwijnt de zwelling vanzelf weer. De jonge lentescheuten van de hop zijn trouwens ook zeer eetbaar. Gestoomd zijn ze erg smakelijk: vergelijkbaar met asperge, een delicatesse!
En heb je na al die kalmerende effecten van hop weer eens behoefte aan een stimulerende oppepper? In Nederland brouwt brouwerij Jopen uit Haarlem het bier 'Koyt', een rasecht gruitbier volgens een recept uit 1407. Proost!
[hr]
Maaike Pfann stopte als kind al madeliefjes in haar mond, zoog de honing uit dovenetelbloemen en knabbelde op zuring-stokken. Het stadse leven en een loopbaan als grafisch ontwerper en fotograaf zorgden tijdelijk voor een andere focus. Sinds ze in Waterland woont in een huis met een tuin begon haar groene bloed weer te stromen, een opleiding kruidengeneeskunde en biologische landbouw wakkerden het vuur verder aan. Opmerkelijk vond ze het dat nu juist de onkruiden die ze in de groentetuin wegschoffelde, in de kruidengeneeskunde gebruikt worden als medicijn. Daarom organiseert ze nu wildplukwandelingen en inspireert ze mensen om te koken met wilde groenten. Onkruid is gezond!
[hr]
Meer inspiratie opdoen? Meld je aan voor de gratis inspiratiemail van Paradijsvogels Magazine en ontvang tweewekelijks de beste artikelen:
[mc4wp_form id="15395"]
Over de auteur
