Mathilde | Jezelf zijn, zelfs op de catwalk

"Dag Mathilde met Nienke, kun je op hoge hakken lopen en zo ja, zou je me dan even een filmpje kunnen sturen?" "Uh........ja natuurlijk kan ik op hoge hakken lopen,  hoewel ik dat tegenwoordig niet graag meer doe. Maar wat is de bedoeling?" was mijn wedervraag. "De catwalk voor L’Oreal op 2 november 2014" was haar antwoord.
Ik stemde eigenlijk onmiddellijk toe om de reden dat L’Oreal naast de jonge modellen per se een ouder model erbij wilde hebben, omdat het meer de werkelijkheid benadert. Een gegeven dat ik nog steeds van harte toejuich. Dat ze door mij te vragen nog veel meer 'werkelijkheid' kregen dan ze vooraf konden dromen, werd later pas duidelijk...
[quote text_size="medium"]
Het was een soort speelpakje waar je eerst je benen in moest steken om het vervolgens helemaal omhoog te hijsen en waar ik me met pijn en moeite in moest manoeuvreren
[/quote]
Twee weken voor de show was er een oefendag in Haarlem. Op zich al een geweldige ervaring.  Ik was in gezelschap van piepjonge mensen; twee strenge, maar ontzettend aardige choreografen en Laurens, een van de modellen die zich gedurende de oefendag, de kappersdag en de dag van de show over mij had ontfermd. Op deze oefendag kregen alle modellen de kleding aan die zij ook op de catwalk zouden dragen.
Ik kreeg door de mij toegewezen stylist een raar pakje aan dat me veel te strak zat en waar ik me ontzettend ongemakkelijk in voelde. Het was een soort speelpakje waar je eerst je benen in moest steken om het vervolgens helemaal omhoog te hijsen en waar ik me met pijn en moeite in moest manoeuvreren. Super strak, driekwart pijpen en schouders die op vleugels leken.
Leuk voor een meisje van 20, maar zeker niet voor mij.  Nadat ik een hele dag in dat rare ding had rondgelopen dacht ik weet je wat, thuis heb ik een jurk die hier best een beetje op lijkt qua schouders, maar die voor de rest heel chique is en ik besloot die jurk de dag van de catwalk op hoop van zegen aan te trekken.
[quote text_size="medium"]
Er werden foto’s gemaakt die ter goedkeuring beoordeeld moesten worden, maar wat een schrik; dit was niet de bedoeling!
[/quote]
De zaterdag voor de show werd mijn haar gedaan door Tamara en het zag er geweldig uit. De achterkant was helemaal ingeschoren met prachtige motieven die gekleurd waren met een overgang van goud naar roze en een prachtige roze kuif. Al met al een waar kunstwerk waar ze uren aan gewerkt had.
Er werden foto’s gemaakt die ter goedkeuring beoordeeld moesten worden, maar wat een schrik; dit was niet de bedoeling! Alles moest er weer uit. Het hele proces van ontkleuren en verven herhaalde zich. En hoewel van die prachtige figuren bijna niets meer over was, ik een verbrand hoofd had van de vloeistof en ik mijn hoofdhuid moest insmeren met zalf om de roodheid tegen te gaan, ging ik met een kapsel dat verdacht veel op mijn eigen coupe leek, de catwalk met veel vertrouwen tegemoet.
[quote text_size="medium"]
Toen besloot ik, met mijn eigen jurk, mijn eigen schoenen en mijn bijna-eigen kapsel: weet je wat, ik loop en doe wat mijn hart me ingeeft
[/quote]
Op de dag van de show werden mijn eigen op-hoop-van-zegen aangetrokken jurk en mijn schoenen zonder hakken (want bij nader inzien was ik als de dood dat ik met mijn hakken op de catwalk glorieus ten onder zou gaan) tot mijn grote opluchting goedgekeurd. Maar in de line up kreeg ik het Spaans benauwd. Starend naar een publiek van 650 mensen ging er van alles door mijn hoofd; welke kant moest ik ook alweer op. Ja natuurlijk eerst rechtdoor dat was A en daarna naar B, C en D, maar was B nu naar rechts of naar links?
Ik wist het niet meer. Toen besloot ik, met mijn eigen jurk, mijn eigen schoenen en mijn bijna eigen kapsel: weet je wat, ik loop en doe wat mijn hart me ingeeft. Achteraf denk ik dat ik van A naar C ging en vervolgens naar B en D, maar ik kreeg een luid applaus en ook van de choreografen kreeg ik geen commentaar.
Ze wilden werkelijkheid en die kregen ze: 100% Mathilde!
[hr]
Mathilde Boom voelt zich al jaren een echte Paradijsvogel: ze is kleurrijk, excentriek en behoorlijk goed geconserveerd. Geniet met volle teugen in het besef dat het leven kort is. Ze verdiende haar schrijverssporen in eerste instantie als juridisch secretaresse voor een van de bekendste strafpleiters van Nederland. Op Paradijsvogels Magazine geeft ze u stof tot nadenken met prikkelingen en beroeringen uit het dagelijks leven, op smaak gebracht met een gezonde korrel zout.