Levi Weemoedt, pseudoniem van Izak Jacobus van Wijk, werd geboren op 22 oktober 1948 in Ridderkerk. Hij is een Nederlandse schrijver en dichter die bekendheid verwierf met zijn humoristische gedichten, zoals die van Tim Hofman, en sombere gedichten. Hij studeerde Nederlands in Leiden en begon in die periode met het schrijven van gedichten.
In 1977 debuteerde hij met de poëziebundel 'Geduldig Lijden', gevolgd door andere succesvolle bundels zoals 'Geen Bloemen' en 'Zand Erover'. Zijn werk is vaak melancholisch en ironisch, maar ook scherpzinnig en humoristisch.
De jaren 80 en 90 waren moeilijk voor Weemoedt, zowel persoonlijk als professioneel, maar hij maakte een indrukwekkende comeback in de vroege jaren 2000. Hij verscheen in het televisieprogramma 'De Wereld Draait Door', wat leidde tot een hernieuwde interesse in zijn werk. In 2018 werd de bundel 'Pessimisme kun je leren!', samengesteld door Özcan Akyol, gepubliceerd en goed ontvangen, wat zijn populariteit verder versterkte.
Weemoedt is een geliefd en gerespecteerd figuur in de Nederlandse literaire wereld, bewonderd om zijn scherpzinnige poëzie en onmiskenbare schrijftalent.
Het werk van Levi Weemoedt- door Levi Weemoedt
Bekend om zijn sombere maar humoristische gedichten en korte verhalen, maakte Weemoedt naam in de Nederlandse literatuur sinds zijn debuut in 1977. Zijn oeuvre werd in 2007 verzameld in 'Vanaf de Dag Dat Ik Mensen Zag' en in 2014 uitgebreid met 'Met enige Vertraging'. Ter ere van zijn 70ste verjaardag stelde Özcan Akyol de bloemlezing 'Pessimisme kun je Leren!' samen, een boek dat al meer dan 70.000 keer is verkocht.
De humor van Levi Weemoedt
De humor van Levi Weemoedt is een unieke mix van ironie, satire en zelfspot, vaak doordrenkt met een sterke dosis melancholie en tragiek. Zijn gedichten en korte verhalen belichten de absurditeit van het alledaagse leven en de tragikomische aard van menselijk leed.
Hoewel zijn onderwerpen vaak somber zijn, is Weemoedt in staat om er een humoristische draai aan te geven. Hij speelt met taal en gebruikt deze om de ironie van situaties te benadrukken. Zijn schrijfstijl is doordrenkt met een droge, scherpe humor die zowel subtiel als direct kan zijn.
Levi Weemoedt gedichten
Contraprestatie
Ik doe niet veel, 'k breng de dagen doorAuteur: Lévi Weemoedt
met punten slijpen. 'k Weet van vóór
nauw'lijks dat ik van achteren leef
noch wat voor zin of nut het heeft.
Als 't puntje goed is, zet ik hier
of daar een krul op het papier,
O, 'k schaam mij wel eens: uit mijn hand
kwam nooit iets nuttigs voor dit land!
Soms, onder 't slijpen groeit de wens
actief te zijn, een actiemens.
Maar zie ik dan, op 't Journaal,
dat hol gesjouw, dat leeg kabaal,
dan denk ik weer op de rand van 't bed:
vandaag één krul te veel gezet.
Contactadvertentie
Auteur: Lévi Weemoedt
Vanmorgen sloeg de poes ineens aan 't zingen.
’k Zat aan 't ontbijt en staarde radeloos in de thee.
0! 't Was een treurig lied vol jeugdherinneringen:
van een geliefde en een wandeling aan zee.
Plots viel de hond in met een diep neerslachtig janken:
ach! van een setter stond zijn hartje zó in brand
maar zij was doodgereden; van die kranke
liefde rees hij nooit meer uit zijn mand ...
Vóór ik het wist begon m'n eigen keel te zwellen
en huilde ik mee met de beschuitbus in mijn hand.
Die was van Bolletje, de thee was van Van Nelle;
maar van mijn tranen was Jeanett' de fabrikant.
0! 't Is geen leven meer voor deze vrijgezellen;
als dat zo doorgaat bung'len zij aan boord of band;
welk jong, knap meisje, dat kan koken en verstellen
stelpt nu hun leed, en schrijft een brief naar deze krant?
Don Juan LUL
Auteur: Lévi Weemoedt
'k Kan niet lezen en niet schrijven.
'k Ben de langzaamste in vlijt.
Maar het allerdroevigst ben ik
in sociale vaardigheid.
Nooit kan ik iets leuks verzinnen!
Sta ik voor een mooie meid,
ach, dan schiet mij slechts te binnen
dat ik dood wil. Heel de tijd.
Hamlet
Auteur: Lévi Weemoedt
Ik hier alleen. Jij in Den Haag.
Zijn of Azijn. Dat blijft de vraag.
Zij zat van Amsterdam tot Hollands Spoor te breien,
o lief gezichtje! Vlijtig slonk de kluwen wol.
Ik lag in 't bagagerek schuin boven haar te schreien,
't liefst kroop ik naast haar, maar de hele trein zat vol.
'k Zoog op mijn kaartje, ach! ik kon geen smoes verzinnen!
t Was bitter afzien onder reiswieg, weekendtas
en diplomatenkoffer. Langs mijn regenjas
viel in haar blousje soms een hete traan naar binnen.
Maar zij liet al die tijd niet 't kleinste steekje vallen:
de naalden stampten, ja, ze breide als een trein!
Haar borstjes hupten als twee jonge tennisballen
en ik wou liever niet meer hier op aarde zijn ...
Wáár heb jij toch zo deeg'lijk leren breien?
Bij Schoevers? bij de Vos? de L. 0. I. ?
En ik, waar leerde ik zo droevig schreien?
Waar leerde ik de eerste melancholie..?
Rijk Verleden
Auteur: Lévi Weemoedt
Ik was dronken toen ik je ontmoette
Ik was dronken toen ik je verloor
Wat kan er nog een hoop gebeuren
Tussen twee dronkenschappen door
Gezelligheid
Auteur: Lévi Weemoedt
Kom doe als Weemoedt: dans in het rond
de kamer door met kat en hond.
Vraag ook de hamster eens een keer,
spring met de goudvis op en neer.
Strooi eens wat licht in kier en scheuren
en laat de bladluis niet vertreuren.
Maak toch plezier en zing een lied:
het leven is zo eenzaam niet
als je eens denkt aan hen die varen
of bung'len aan een straatlanteren.
Wil je meer Nederlandse dichters lezen? Lees ook:
Willem Wilmink gedichten
Ida Gerhardt gedichten
Remco Campert gedichten
Of lees Ramsey Nasr gedichten hier!
Over de auteur
