Er is veel over Frida Kahlo (1907-1954) geschreven, maar bijzonder aan deze geïllustreerde biografie is hoe haar kijk op het leven, levensloop met hoge pieken en diepe dalen, en haar kunst tot leven komen in de combinatie van teksten en illustraties.
Het beknopte, maar boeiende verhaal volgt het leven van Frida Kahlo vanaf haar door polio getekende jeugd, tot het ongeluk wat haar tekende voor de rest van het leven. Ze leed bijna constant pijn, maar het creëerde ironisch genoeg ook de kans voor haar om te gaan schilderen. Het boek neemt je verder mee in haar intense en gecompliceerde relatie met Diego Rivera en naar haar creatieve succes als een van de meest authentieke en invloedrijke kunstenaars van de 20e eeuw. Schoonheid en pijn wisselen elkaar voortduren af in haar veelbewogen leven.
De schrijfster, Zena Alkayat, vertelt:
Op 6-jarige leeftijd kreeg Frida polio. Negen maanden lang is ze aan haar bed gekluisterd, terwijl haar rechterbeen haar steeds verder in de steek laat. Om aan te sterken moedigt haar vader Frida aan om sporten te gaan beoefenen die eigenlijk alleen voor jongens bestemd waren.
Een cruciaal moment, zwoel fysiek als mentaal, vindt plaats wanneer ze op 17 september 1925 - ze is dan 18 jaar oud - wordt aangereden door een bus. Een stalen leuning doorboort haar bovenlijf, van haar linker ribben tot aan haar baarmoeder. Hoe gruwelijk dit ook was en zelfs klinkt in woorden, deze gebeurtenis was bijna mythisch van aard.
Tijdens haar bijna eindeloze herstelperiode - om je een maand lang bijna niet te mogen bewegen in bed voelt voor elke tiener als een eeuwigheid, ook zonder ondraaglijke pijn - begint ze met schilderen. In eerste instantie doet ze dit om zichzelf van wat afleiding te voorzien. Met een spiegels, aangebracht op de luifel van haar bed, schildert ze haar eerste zelfportret. Het is een cadeau voor Alejandro, haar eerste grote liefde.
Het duurt vervolgens nog bijna 2 jaar voordat Frida weer kan lopen. Op dat moment heeft ze van het kunstenaarschap al haar beroep gemaakt. Haar verlangen naar mentorschap en professionele begeleiding leidt Frida naar een ontmoeting met Diego Riviera, haar tweede grote maar ook zeer onrustige liefde en ontvanger van de bekende liefdesbrieven.
Op 21 augustus 1929 trouwden ze. Frida was 22, Diego 42. Ze zag eruit als een kleurrijke, mooie vogel naast de mollige en vrij onaantrekkelijke Diego. Frida gaf hem een bijnaam: Kikkerpad.
Diego was vol van schilderen en zette dat boven alles. Hij moedigde Frida aan om zich te wijden aan haar kunsten en om haar eigen artistieke stijl te verkennen. Maar in de jonge Frida ontpopte ook een toegewijde huisvrouw: ze kookte, maakte schoon en vermaakte Diego.
Elke middag bereidde ze een mandje met eten wat ze bedekte met bloemen. Dit bracht ze naar de stellage waar Diego aan het werk was aan een van zijn muurschilderingen.
Zelfs toen het paar in Amerika woonde bleef Frida zich kleden in bruisende Mexicaanse klederdracht. Ze was geïnspireerd door de woorden van Virginia Woolf die kleding zag als een manier om de identiteit en waarden uit te dragen. Maar de garderobe van Frida werd ook bepaald door haar gehavende lichaam dat vele korsetten nodig had om haar gebroken romp te ondersteunen.
Het verdere leven van Frida wordt op veel momenten gemarkeerd door pijn. Ze verlangde naar een kind, maar kreeg 2 miskramen. Terwijl ze herstelde van de laatste werd ze terug naar huis geroepen omdat haar moeder op sterven lag. Ook op deze momenten gebruikte ze haar verdriet om prachtige schilderijen te maken en een dieper level van expressie erin te leggen.
Frida's onvermoeibare zoektocht naar vreugde en vrolijkheid omvatte een menagerie van exotische huisdieren waar ze veel van hield, wellicht omdat ze net als zij niet in het standaard plaatsje pasten.
Vlak voor haar dood, in 1953, werd een solotentoonstelling voor haar georganiseerd. Ze kon niet lopen, maar stuurde haar hemelbed vooruit en arriveerde zelf in grootse stijl op een stretcher. Het bed is in vele opzichten symbolisch: ze leerde er in schilderen, ontmoette haar grootste mentor en liefde erin en stierf er de volgende zomer in, in haar slaap.
Haar dood ontlokte een bijna collectief verdriet: ze werd publiekelijk herdacht en haar laatste rustplaats was bedolven onder een zee van rode bloemen.
Tragisch, mooi, diepgaand: het leven van Frida Kahlo met dit boek zo intens in je op te nemen laat niemand onberoerd.
Frida Kahlo, An Illustrated Biography | Zena Alkayat & Nina Cosford
[hr]
Bekijk ook: Zeldzame foto's van de kindertijd van Frida Kahlo
Via Brainpickings
Over de auteur
