Julia van Bohemen leest alsof haar leven er vanaf hangt. Boeken krijgt ze vooral van zichzelf. "Ik kàn een boekwinkel voorbij lopen, maar heb het uur erna een naar gevoel in mijn maag dat me steeds attendeert op die gemiste kans." Boeken zijn voor haar namelijk kansen. Kansen op momenten van verwondering, van vreugde of verdriet, haat of nijd, jaloezie of spijt. Van vriendschap, romantiek en verliefdheid, van herinneringen en toekomstperspectieven. "Kortom; voor mij zit het leven in boeken!" Op Paradijsvogels Magazine geeft ze een vurige ode aan het boek:
Eigenlijk wil ik alles lezen, maar zoals dat ook voor het leven geldt, is het nu eenmaal onmogelijk om alles tot je te nemen. Je kunt van het leven veel wensen, maar er zijn grenzen, en zo is het ook voor boeken. Boeken aanschaffen is dus vooral keuzes maken. En dat valt niet altijd mee.
Neem nu zo’n moment in mijn favoriete boekwinkel. Wanden vol literatuur en tafels vol nieuwe uitgaven. Ga ik voor een ouwe rot als Remco Campert of kies ik voor de nieuwste dichtbundel van Bart Chabot? En in mijn collectie ontbreekt ook nog altijd nummer vier in de Knausgard-reeks. Jasper Krabbé, heeft die al een nieuw boek op de markt gebracht, en hoe heet die Turkse schrijver ook weer die bij DWDD vertelde over zijn nieuwste boek?
[hr]
Lees ook: 5 boeken om anderen mee te inspireren
[hr]
Niet zonder boek huiswaarts keren
Nu hebben we het nog niet over de afdeling kunstboeken gehad. Laat staan de tweedehands afdeling waar je voor hetzelfde geldt maar liefst drie boeken kunt aanschaffen. Dat laatste maakt het kiezen er niet gemakkelijker op. Eerder moeilijker.
Ik struin en slenter, spied en speur. Vandaag kom ik er niet uit, maar zonder boek huiswaarts keren, nee. Nog eens glijdt mijn blik over ruggen. Ik lees woorden zonder dat ze me iets zeggen. Dan treft me een titel die me kippenvel bezorgt. Een eenvoudige titel. Het zijn slechts drie woorden, maar zo samen op een smalle rug gezet, raken ze me. ‘Een handige dromer’.
Zinnen die je opwarmen
Mijn arm reikt uit, mijn maag rommelt en komt tot rust als ik op een willekeurige bladzijde lees '…Ik loop in het bos achter mijn huis, het heeft tien graden gevroren. Zelfs in de zomer, vierentwintig graden boven nul, loopt hier zelden iemand, het bos hoort bij een groot huis, hier in de buurt ‘het kasteel’ genoemd….'
In één klap bevind ik me in dat bos en trek mijn muts nog eens goed over mijn oren. Ik voel de stilte, hoor de winter en zou het echt, zou ik hier in dat bos werkelijk meneer A.L. Snijders tegen kunnen komen?
Ik heb het kleinood afgerekend en ben triomfantelijk naar huis gefietst. Het was koud, maar het deerde me niet. Die heerlijke zinnen hadden me voor even opgewarmd en thuis wachtten er nog meer.
Tekst: Julia van Bohemen
Over de auteur
