Carly Rouma (58) vestigde zich in 1986 met haar Franse man in Auvergne. Ze is daar officiële (natuur)gids en begeleidt al jaren groepen op verschillende wandelingen - waaronder de Jacobsroute - door de natuur van dit mooie deel van Frankrijk. Zelf loopt ze elk jaar met haar zussen een deel van deze historische weg - een traditie die ontstond toen haar moeder overleed. We vroegen Carly wat dit Franse stuk van de St. Jacobsroute voor haar zo bijzonder maakt en welke tips ze als gids heeft.
Over de rug van de vulkaan
Ik heb inmiddels vele wegen bewandeld in Auvergne, zowel als gids als voor mezelf. Wat zo mooi is hier is dat je over de ruggen van vele vulkanen loopt. Het is glooiend, je komt veel dorpjes tegen, doordat je op een vulkanisch plateau loopt heb je ook veel uitzicht. Sommige mensen vinden het fijn om heel lang in de natuur te zijn, ik houd juist van de afwisseling onderweg. Wat ook mooi is is dat de kleur van de stenen waarmee de huizen zijn gebouwd de kleuren van de aarde volgen. Een prachtige verbinding met de natuur.
Ik zou het wel eens willen zien, een paar honderd jaar geleden. En tegelijkertijd ben ik dankbaar dat ik er nú kan lopen – in comfortabele wandelschoenen.
Van alle delen van de route die ik ken vind ik het plateau van Aubrac en het deel van Le Puy-en-Velay het allermooiste. Le Puy is het beginpunt van de historische weg in Auvergne, dat heeft toch iets magisch. Het is ook de oudste Jacobsweg van Frankrijk, gelopen door bisschop Godescalc in 951. Het plateau van Aubrac is gewoon prachtig: bloemen, koeien, ruige stukken natuur… tot aan Conques is dit mijn favoriete deel.
Hier start de Jacobsweg in Auvergne: Le Puy-en-Velay
Ontdekken van oude boerendorpjes op de Jacobsroute
Iedere keer dat ik de Sint Jacobsroute loop ontdek ik nieuwe dingen: mensen van over de hele wereld, die hier met hun verschillende motivaties lopen. Nieuwe landschappen, doordat de natuur nooit stil blijft staan. En kleine dorpjes waar de geschiedenis dat juist wel lijkt te hebben gedaan. Zoals Montbonnet, echt een klein gehucht - maar heel pittoresk. Of Saint-Privat-d'Allier, met schitterend uitzicht over de vallei van de Allier rivier.
Logeren bij Le Sauvage – een middeleeuwse boerderij van een oud bedevaartshospitaal
Gemiddeld loop ik zo’n 20 à 22 kilometer per dag. Er zijn ook mensen die 30 doen, maar als we ’s ochtends vroeg vertrekken dan is het ook lekker in de middag al op de plaats van bestemming aan te komen en te kunnen genieten van de nieuwe plek. Én de tijd te hebben om onderweg te picknicken. Eén van mijn favoriete pleisterplaatsen is Le Sauvage en Gévaudan, een oude, middeleeuwse boerderij die hoorde bij een belangrijk bedevaartshospitaal. Een bijzondere plaats waar de geschiedenis in de dikke muren verankerd zit.
Le Sauvage en Gevaudan, hier kun je overnachten op je Jacobsroute.
Een andere plek waar ik graag kom is de Gîte d'étape Communcal. Dit historische gebouw met hoge kerktoren dateert uit de 14e eeuw en werd gebruikt om de het gebied te verdedigen tegen de Engelsen tijdens de Honderdjarige Oorlog. Geen luxe onderkomen: er zijn slaapzalen en een keuken, maar wel een echte pleisterplaats voor wandelaars. Een ideaal onderkomen op de Jacobsroute.
Creëer je eigen beleving
Vroeger heb ik een deel van de Jacobsroute wel eens met mijn ouders gelopen. Toen mijn moeder vier jaar geleden overleed bedachten mijn zussen en ik dat het een fijne traditie zou zijn om elk jaar met elkaar een stuk te lopen. We hebben uitgerekend dat we over 10 jaar alles bewandeld hebben, dus we hebben gelukkig nog heel wat wandelingen samen voor de boeg. Onze mannen zijn jaloers op onze jaarlijkse tocht, dus volgend jaar mogen ze mee - als test.
Veel mensen lopen de route om te bezinnen, stil te staan bij het leven. Waar je staat, waar je nog heen wilt. Ook als je met een groep meeloopt kun je prima ‘alleen wandelen’. Het is geen wedstrijd: sommigen willen even op een bergweide mediteren, anderen willen foto’s maken: je bent altijd vrij om je eigen beleving te creëren.
Toen mijn moeder vier jaar geleden overleed bedachten mijn zussen en ik dat het een fijne traditie zou zijn om elk jaar met elkaar een stuk te lopen. We hebben uitgerekend dat we over 10 jaar alles bewandeld hebben
Vaak vertellen mensen wel een stukje van wat hen bezighoudt. Ik vind dat bijzonder. Zo ontmoette ik laatst een man die heel ziek was. Ondanks dat hij waarschijnlijk niet heel lang meer had zei hij: ‘Ik heb geen haast.’ Dat raakt me.
Historisch besef
Voor mij biedt de route naast de persoonlijke reflectie ook iedere keer een historisch besef. Als je vanuit de Puys start op de Jacobsroute kom je langs een oude boerderij van de Tempeliers. ‘Wat heeft zich hier allemaal afgespeeld?’, vraag ik me dan af. Ik zie alle kleine muurtjes die er al zo lang staan: wie hebben daar allemaal op gezeten? Even gerust om op krachten te komen? En ik kijk naar alle voetstappen op de weg – hoeveel mensen hebben hier over heen gelopen? Wat dachten zij toen? Ik zou het wel eens willen zien, een paar honderd jaar geleden. En tegelijkertijd ben ik dankbaar dat ik er nú kan lopen – in comfortabele wandelschoenen.
Meer weten over de de Jacobsroute in Auvergne? Op de website van het Bureau van Tourisme van Auvergne vind je tips, routes en historische achtergronden.
Vliegmaatschappij Hop! brengt je in 1,5 uur naar het hart van deze prachtige streek in Frankrijk. Allez!
Over de auteur
