Laat me nu maar denken dat ik dansen kan,
een weg kan banen waar een ander strandt,
of dat ik kunst maak en niet lanterfant;
ik ben zo graag een held in mijn gedachten.
Nee, overdrijven zal ik mijn ambities niet,
kom op nou, ik ben absoluut geen kind meer,
het klappen van de zweep ken ik, en ’t zeer
dat werd veroorzaakt door mijn dommigheid.
Dus is het werkelijk nou veel gevraagd
dat ik eens dansen wil en niemand lacht,
dat ik de kracht heb waar geen mens dat dacht;
ik ben zo graag een held in mijn gedachten.
Ina Schroders-Zeeders, 26 juni 2014
Beeld: Nakamikittie
[hr]
Ina Schroders-Zeeders woont al haar hele leven op Terschelling, haar eigen paradijs. Wandelt graag urenlang door de natuur en heeft een voorliefde voor de simpele dingen in het leven. Ze pakte in 1997 de pen op om deze niet meer neer te leggen: inmiddels publiceerde ze 295 romans en 2 dichtbundels. Op Paradijsvogels Magazine publiceren we de parels van haar poëzie.
Over de auteur
