Van Azië tot Afrika gaat het verhaal over hoe men daar apen vangt. Het gaat als volgt: de jagers verankeren een vaas in de grond met een hals waar net de hand van een aap doorheen past. Op de bodem van de vaas leggen ze een banaan. De aap komt voorbij en ziet zijn lekkernij op de bodem van de vaas liggen. Hij steekt zijn hand door de nek van de vaas, pakt de banaan in een grote vuist en ... zit vast. Met zijn hand om de banaan geklemd kan hij nu niet meer door de opening van de vaas.
Natuurlijk kan de aap de banaan loslaten. Sommigen doen dat ook. Maar de meeste apen blijven met hun vuist stevig om de buit geklemd zitten, hun lot bezegeld.
Mensen zijn eigenlijk niet anders. We houden soms zo sterk vast aan dingen dat we ons niet realiseren dat ze ons geen waarde meer geven, maar juist belemmeren in onze vrijheid. Van een constant streven naar perfectie, tot het blijven herbeleven van pijnlijke herinneringen of het blijven zitten in een baan die eigenlijk niet de juiste is, allemaal passen ze in het symbool van de hand van de aap die stevig om de banaan heen zit.
Het lijkt alsof die banaan belangrijk is, voor de aap in termen van een avondmaal en voor mensen inde vorm van verworvenheden of veiligheid, maar in werkelijkheid betalen de wij en de aap een hoge prijs voor die gedachte.
Laat dus af en toe bewust de banaan los, en ervaar de vrijheid..!
Over de auteur
