Ouder worden wordt vaak geassocieerd met verval. Biologisch en lichamelijk gezien is dat misschien ook wel zo, maar de definitie van verval is in de huidige tijd wel erg beperkt geworden, vindt tekenaar Antonio Finelli. Hij is gefascineerd door wat de tijd en het leven doen met iemands uiterlijk.
Rimpels en groeven geven een gezicht karakter, en zijn tekeningen bewijzen dat die geplooide gezichten eigenlijk veel interessanter om naar te kijken dan een glad of gladgestreken gezicht. Met zijn kunstwerken nodigt Finelli zijn publiek uit om na te denken over de manier waarop ze zelf ouder worden. Hij noemde ze niet voor niets allemaal 'zelfportretten'.
Ze gaan niet over de persoon in kwestie, maar wat de toeschouwer er in ziet. Hoe denk jij over die rimpels en groeven? Maakt het je nieuwsgierig naar de persoon in kwestie, houdt het je een spiegel voor of doen de portretten je denken aan anderen in je omgeving?
Over de auteur
