Wachtend op aanraking
Als een virus met een heiligennaam
zich snel verspreidt van staat tot staat
kijk jij vanaf twee hoog uit jouw raam
naar mij die toch de straat op gaat.
Jij ziet mij naar de supermarkt gaan
met een Albert Hein-tas in mijn hand.
Voor de winkel ga ik in een rij staan
waar krijtstrepen zorgen voor afstand.
Dan zie ik jou van boven naar mij staren
en ik zou jou graag ontmoeten, maar
die hoop moet ik voor nu laten varen,
want wij kennen beiden het gevaar.
Als jij en ik deze tijd overleven,
dan zal ik jou een fijne knuffel geven.
Robin Kerkhof, 4 november 2020
Over het gedicht
Op dit moment bevinden wij ons midden in de tweede golf van de coronapandemie. Dit betekent dat verstandige mensen opnieuw afstand gaan houden om de kwetsbaren in onze samenleving te beschermen.
Echter dat is niet makkelijk. De mens is een sociaal wezen en heeft nu eenmaal behoefte aan aanraking. Ook al snappen wij rationeel dat afstand houden op dit moment noodzakelijk is. De verwachting dat dit tijdelijk is, maakt het wel draaglijker.
Dat is de essentie van bovenstaand gedicht van onze huisdichter. Hij schreef dit gedicht eind maart, maar aangezien wij nu midden in de tweede golf zitten, leek hem dat een goed moment om het gedicht opnieuw te delen. Dit keer via onze website zodat een nieuwe groep mensen steun kan vinden aan het gedicht.
Over Robin Kerkhof
Sinds 1 juli 2020 schrijft dichter Robin Kerkhof iedere week voor onze lezers een gedicht. Behalve dichter is Robin Kerkhof ook de hoofdredacteur van Poëzie verrijkt het leven. Hier vindt u gedichten van bekende en minder bekende dichters. Daarnaast is er een poëzie-encyclopedie, een Facebook-pagina en een nieuwsbrief over poëzie.
Over de auteur
