Kenmerkend aan een foto is dat het slechts een momentopname is. Tegelijkertijd kunnen meerdere foto's juist de tijd documenteren. Met dit in haar achterhoofd begon Barabara Davatz aan de fotoserie As time goes by. Ze fotografeerde in 1982 een paar stellen, om ze in 1988, 1997 en 2014 weer voor de lens te zetten.
Elke serie geeft een fascinerend beeld van hoe mensen ouder worden: hun eigen trekken veranderen, soms onherkenbaar, soms nauwelijks merkbaar, kinderen groeien op, sommige stellen gaan uit elkaar. "Na de eerste foto's in 1982 bleef ik aan deze mensen denken", zegt Barbara. "Hoe zouden ze veranderd zijn? Iedere keer was ik weer verrast door een nieuwe uitdrukking, een nieuwe dimensie in het leven die ik zichtbaar kon maken met mijn foto's".
Naarmate de tijd verstreek merkte Barbara dat sommige mensen het ook confronterend vonden om hun eigen serie terug te zien, en dan met name opeens te merken dat je stukken ouder bent geworden (terwijl ze wel tevreden zijn over hoe ze er nu uitzien). Een herkenbaar fenomeen.
Mooi aan de foto's is dat ze op zo'n simpele manier zoveel aspecten van het leven laten zien, zoals het echt is: van ouder worden, tot veranderende familiesamenstellingen en liefde. Zo worden al deze momentopnames opeens een boeiend levensverhaal.
De fotoseries zijn verzameld in het gelijknamige boek As time goes by (hier te koop).
Boven: Carole en Serge, 1982 | Carole en Serge, 1988 | Serge en Carole, 2014
Fabian en Regula, 1982 | Vimbai, Regula en Lukas, 1997 | Fabian, 2014
Rico en Tiziana, 1982 | Tiziana en Rico, 1988 | Tiziana, 2014
Bianca en Ernesto, 1982 | Bianca en Ernesto, 1997 | Bianca en Carlo 2014
Beni en Andi, 1982 | Beni, Charlotte, Lou-Salom en Natalie, 2014 | Andrea, Anna, Leila en Andi, 2014
Over de auteur
