Kortgeleden was er een nieuwsitem over ouderen en botox. Met grote verbazing werd door de presentatoren vastgesteld dat ‘ook vrouwen van boven de 70 steeds vaker botox gebruiken’. Mijn interesse was gewekt. Niet omdat ik overweeg botox te laten inspuiten, maar omdat het blijkbaar mensen verbaast dat ook vrouwen ouder dan 70 dit doen.
De genoemde reden: ‘ook zij willen er jonger uitzien’. Betekent dit dat het raar is als iemand er jonger uit wil zien als hij of zij boven de 70 is? We willen er toch altijd wat jonger uit zien? Behalve als je 18 bent en versleten wordt voor 16 - dat is dan weer minder leuk.
[quote text_size="medium"]
Ik ga niet zeggen ‘nooit’, maar wel dat ik het voorlopig niet doe
[/quote]
De fronsrimpel blijkt de meest populaire plek te zijn voor de injectienaald. Ik heb al jaren een fronsrimpel - gewoon omdat ik vaak frons. Deze rimpel stoort mij niet. Andere rimpels wel, maar tot nu toe pieker ik er niet over om dit te laten verhelpen met botox of chirurgische ingrepen. Niet vanwege de principiële reden dat je niet moet snijden in een gezond lichaam, maar gewoon omdat ik het eng vind en bang ben voor een mislukking. En ja: ik word ouder, dus dat mag men best zien.
Hoewel?
Er is toch iets wat mij stoort en een ‘kleine’ ingreep kan dat verhelpen. Mijn oogleden gaan hangen. Nu nog prima te verbergen met make-up, maar eens houdt dat natuurlijk op. Ga ik daar wat aan doen? Ik ga niet zeggen ‘nooit’, maar wel dat ik het voorlopig niet doe. Misschien wil ik dat pas over tien jaar, als ik de 70 nader of zelfs ben gepasseerd. Ik weet het gewoon niet. Als men steeds blijft zeggen: ‘Kind, wat zie je er moe uit’, of als ik het niet meer met make-up kan verbergen en mijn spiegelbeeld mij stoort, dan zou ik het overwegen. Maar het blijft eng.
Ik bewonder de vrouwen die geen ingrepen hebben laten plegen. Die gewoon ouder worden, met de rimpels die erbij horen en zich niet laten opjutten door schreeuwende reclames: ‘Ook u kunt er binnen een paar uur járen jonger uitzien!’, met daarna het adres van een zeer gerespecteerde arts. Tot nu toe behoor ik tot die groep vrouwen, maar of dat zo blijft kan ik niet zeggen. Misschien dat ik straks toch wat aan mijn hangende oogleden wil doen. Ja, zélfs al ben ik dan al boven de 70.
[hr]
Fenna Korthals Altes is een reële optimist. In het besef dat het leven goed is geniet ze er met volle teugen van – hierin vaak bijgestaan door vriendinnen, vriendje en kat. Ze wil zich zo lang mogelijk vrij voelen en heeft daarom als levensvisie om verder te kijken dan ‘hoe het hoort’. Voor Paradijsvogels Magazine beschrijft ze met scherpe blik en prettige zelfspot de dilemma’s die dit met zich meebrengt.
Over de auteur
