“We zijn onderdeel van de natuur en worden er ook constant door aangetrokken. Tegelijkertijd zijn we er ook steeds verder van verwijderd.”

Arran Gregory maakt experimentele voorstellingen van de natuurlijke wereld in de vorm van geometrische sculpturen. Hij speelt met vorm en kleur, en met name in de spiegelende beelden wordt zijn onderzoekende blik in de relatie tussen mens en natuur duidelijk. We zien onszelf er in terug, en tegelijkertijd is het enigszins vervreemdend. En toch, ondanks de hoekige vormen, is de uitdrukking van de dieren erg sterk en doet het niets af de kracht die ze uitstralen.

Interessant zijn ook zijn schetsen waarin zichtbaar is op welke manier Gregory zoekt naar de transformatie van organische vormen naar de geometrische weergave.