In het noorden van Mexico, een uur rijden vanaf het plaatsje Chihuahua, bevindt zich de Naica mijn. Tot het jaar 2000 was er niet veel bijzonders te vertellen over deze plek: in de mijn werden lood en zilver gewonnen, standaard business in het betreffende gedeelte van Mexico. Tot twee mijnwerkers op ongeveer duizend meter onder de grond tijdens het boren stuitten op een bizar fenomeen: een grot vol met levensgrote kristallen. De ontdekking was verbluffend: sommige kristallen waren meters dik en tientallen meters lang.
[quote text_size="medium"]
Op de betreffende plek bevindt het magma zich vrij dicht onder de aardkorst
[/quote]
Hoe heeft dit kunnen ontstaan? Meestal is de temperatuur in ondergrondse grotten koel en constant, maar op de betreffende plek bevindt het magma zich vrij dicht onder de aardkorst, namelijk op 1.600 meter. Voor duizenden jaren stond de grot onder water: grondwater met een hoge concentratie calciumsulfaat.
Het magma verwarmde het water, en de watertemperatuur stabiliseerde uiteindelijk op 58 graden celsius. Dit vormde de perfecte conditie voor de vorming van seleniet, een gipskristal. Miljoenen jaren groeiden de kristallen, tot dit proces in 1985 stopte omdat mijnwerkers de grot leegpompten.
[quote text_size="medium"]
Afgezien van het uitzicht is het hier niet prettig toeven
[/quote]
Sommigen vergelijken deze 'Cueva de los Cristales' (de Grot van de Kristallen) met een ondergrondse kathedraal of het binnenste van een ster. Het is een verstilde wereld diep onder de grond. Waar het overigens afgezien van het uitzicht niet prettig toeven is. Met een temperatuur van 44 graden celsius en een luchtvochtigheid van 90% tot 100% kunnen mensen het hier zelfs met speciale beschermende pakken niet langer dan tien minuten uithouden.
[quote text_size="medium"]
De eigenaar van de mijn is niet van plan de originele werkzaamheden te stoppen
[/quote]
Hoe lang deze grot nog zal bestaan is onzeker. In Mexico is wettelijk bepaald dat archeologische vondsten in mijnen beschermd moeten worden, maar voor kristallen bestaat geen soortgelijke bescherming. De eigenaar van de mijn is niet van plan de originele werkzaamheden in de mijn te stoppen, waardoor de kristallen zich in een roerige omgeving bevinden.
Dan zijn er nog de 'stropers', mijnwerkers die een graantje mee proberen te pikken van de aandacht rond deze mijn door stukken kristal af te breken en te verkopen. Een andere bedreiging voor dit bijzondere natuurfenomeen is een gebrek aan water. Toen het waterpeil bijna 30 jaar geleden daalde verdween ook de natuurlijke bescherming van de kristallen. Niemand weet of ze gaan bezwijken onder hun eigen gewicht, en welke natuurlijke gassen zoals CO2 uitoefenen.
Laten we hopen dat UNESCO deze grot in bescherming neemt, en ondertussen genieten van de prachtige foto's en de gedachte aan de andere verborgen plekken die zich ongetwijfeld nog onder het aardoppervlak schuilhouden...
Bron: nationalgeographic.com
Over de auteur
