Hoe prettig is het als je verrast wordt door het kleine en onverwacht aangename? De geur van pas gebakken brood terwijl je langzaam wakker wordt, een bloedmooie lucht bij ondergaande zon of op een bankje kunnen genieten van een extreem zachte najaarsdag? Dat zijn de pareltjes van het leven. Rutger Kopland schreef er het gedicht ‘ Onder de appelboom’ over. Een gedicht over hoe het najaar van het leven onverwachte schoonheid en zachtheid kan brengen.
Onder de appelboom
Ik kwam thuis, het was
een uur of acht en zeldzaam
zacht voor de tijd van het jaar,
de tuinbank stond klaar
onder de appelboom
ik ging zitten en ik zat
te kijken hoe de buurman
in zijn tuin nog aan het spitten
was, de nacht kwam uit de aarde
een blauwer wordend licht hing
in de appelboom
toen werd het langzaam weer te mooi
om waar te zijn, de dingen
van de dag verdwenen voor de geur
van hooi, er lag weer speelgoed
in het gras en verweg in het huis
lachten de kinderen in het bad
tot waar ik zat, tot
onder de appelboom
en later hoorde ik de vleugels
van ganzen in de hemel
hoorde ik hoe stil en leeg
het aan het worden was
gelukkig kwam er iemand naast mij
zitten, om precies te zijn jij
was het die naast mij kwam
onder de appelboom, zeldzaam
zacht en dichtbij
voor onze leeftijd.
Dit gedicht van Rutger Kopland komt uit zijn debuutdichtbundel 'Onder het vee’ -Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 1966.
Bestellen? Dat kan hier!
Online op zoek naar meer van deze dichter zijn werk? Lees dan bijvoorbeeld zijn prachtige gedicht over weggaan of over zijn tuin.
Over de auteur
