Een bijzonder levensverhaal | Mevrouw Klinkert (80): 'liftend door Europa, alleen op reis door Azië... het reizen heeft mijn leven verrijkt'

Mevrouw Klinkert: 'Over een paar maanden word ik 80 jaar. Terugkijkend op al die jaren vind ik dat ik een rijk leven heb gehad – rijk in die zin dat ik hoge toppen en diepe dalen heb gekend en alles daar tussenin. Een andere rijkdom is de vervulling van drie grote verlangens die ik in mijn jonge jaren had: ik ben moeder geworden, heb een lang huwelijk gehad én heb wat van de wereld gezien. En last but not least: ik heb me altijd mogen verheugen in een goede gezondheid, levenslust en vitaliteit'.
[quote text_size="medium"]
"Mijn moeder zei altijd 'bewaar je traantjes maar voor later': bepaald geen aanbeveling om reikhalzend naar ‘later’ uit te kijken"
[/quote]
'Een motto of filosofie heb ik nooit gehad, ik deed wat me goed leek en wat ik leuk vond. Wel heb ik van mijn moeder enkele richtlijnen meegekregen: 'altijd goed zijn voor mensen die het minder hebben dan jij' (kon ik me wel in vinden), 'bewaar je traantjes maar voor later' (bepaald geen aanbeveling om reikhalzend naar ‘later’ uit te kijken) en 'ook dit gaat voorbij' (vond ik een dooddoener maar bleek wel instant relativerend). Hoe ontoereikend deze richtlijnen ook zijn om je door het leven te slaan, toch heb ik er vaak baat bij gehad en de goede bedoeling gewaardeerd'.

Op zoek naar avontuur

'Het ontdekken van de wereld begon op de middelbare school toen een klasgenoot vertelde dat hij in één dag naar Parijs was gelift. Dat sprak me geweldig aan: snel, goedkoop en avontuurlijk. Vriendin en klasgenote Hilda dacht er net zo over en samen hebben we mooie tochten gemaakt. Na ons eindexamen in 1955 ging zij in Leiden studeren en ik schreef me in voor de secretaresseopleiding van Schoevers. Banen genoeg maar ik kon niet aarden in de commerciële wereld en ging werken via de uitzendbureaus die toen in opkomst waren. Daar was ik verzekerd van afwisselende werkplekken, werktijden en kon ik vrij nemen wanneer ik wilde'.
[quote text_size="medium"]
"En toen sloeg de reislust weer toe: eind 1980 vertrok ik met goedkeuring van mijn man ('jij liever dan ik') op een groepsrondreis van 3 maanden door Pakistan, India, Sri Lanka en Nepal"
[/quote]
'Op één van die plekken leerde ik mijn man kennen met wie ik in 1959 trouwde en 2 kinderen kreeg. Mijn hang naar avontuur verdween naar de achtergrond, maar bleef wel aanwezig. Jaren van gezinsvakanties volgden, tot de kinderen oud genoeg waren om er met leeftijdgenoten op uit te gaan. En toen sloeg de reislust weer toe: eind 1980 vertrok ik met goedkeuring van mijn man ('jij liever dan ik') op een groepsrondreis van 3 maanden door Pakistan, India, Sri Lanka en Nepal. Een reis die me voorgoed veranderde want toen werd de kiem gelegd om ooit eens ALLEEN voor langere tijd op reis te gaan'.

Opnieuw op reis

[quote text_size="medium"]
"Eind 1983 vloog ik naar mijn eerste bestemming Jakarta. De laatste was Bangkok vanwaar ik 10 maanden later huiswaarts keerde"
[/quote]
'Drie jaar later schoot de kiem wortel: ik kocht een vliegticket dat de mogelijkheid bood een jaar lang in Zuid-Oost Azië te reizen. Voor mij was dit ticket geknipt omdat ik nergens aan gebonden was en een vlucht kon boeken wanneer het mij uitkwam, mits ik binnen het genoemde gebied bleef. Eind 1983 vloog ik naar mijn eerste bestemming Jakarta, de laatste was Bangkok vanwaar ik 10 maanden later huiswaarts keerde. Voor het eerst van mijn leven was ik helemaal op mezelf aangewezen, elke ontmoeting, elke beslissing kon goed of fout uitpakken en alleen IK droeg daar de verantwoordelijkheid voor. Het ontdekken van hoe ik me gedroeg en voelde in de meest uiteenlopende situaties maakte me scherper dan ik ooit was geweest waardoor mijn zelfvertrouwen groeide en aanpassing steeds soepeler verliep. En het was óók een periode van intense euforie en diepe wanhoop over hetzelfde: het alleen-zijn'.
[quote text_size="medium"]
"Ik besloot onmiddellijk naar huis te gaan en zat 2 dagen later, samen met man en dochter, verbijsterd en niet-begrijpend aan het bed van mijn zoon"
[/quote]
'Behalve brieven schrijven aan het thuisfront belde ik ook regelmatig naar huis. Bij een telefoontje in augustus 1984 deelde mijn man mee dat onze zoon E. plotseling was opgenomen op de afdeling psychiatrie van een ziekenhuis vanwege een psychose ten gevolge van schizofrenie. Ik schrok me lam hoewel ik niet wist wat een psychose was en wat schizofrenie precies inhield. Ik besloot onmiddellijk naar huis te gaan en zat 2 dagen later, samen met man en dochter, verbijsterd en niet-begrijpend aan het bed van mijn zoon. Het valt buiten het kader van dit verhaal om hier verder op in te gaan, maar voor geïnteresseerden is er het boek 'Als zand door onze vingers' dat ik over deze periode geschreven heb. Ik volsta er dus mee te vermelden dat er 3 jaren volgden van heen en weer geslingerd worden tussen hoop en wanhoop, totdat E. zijn lot in eigen hand nam en zelf zijn leven beëindigde in 1987'.

De juiste mensen op het juiste moment

'Inmiddels was de echtscheiding die ik in gang had gezet een feit en ging ik op mezelf wonen. We woonden bij elkaar in de buurt en onderhielden het contact naar beste vermogen. Inmiddels is er veel veranderd in onze levens en woon ik sinds 2009 in een seniorenflat. Mijn reislust is vrijwel verdwenen, mede vanwege een gemene val in de badkamer en de slechte toestand van beide knieën die resp. in 2013 en 2014 voorzien zijn van een prothese. Dat alles bijeen noodzaakte me hulp te organiseren en het gelukkige toeval wilde dat ik een artikel las over Mantelaar, een nieuwe ster aan het thuiszorgfirmament. Dit jonge bedrijf koppelt studenten geneeskunde of verpleegkunde aan ouderen waarbij het mes aan 2 kanten snijdt: ouderen komen in contact met jongeren en de studenten leren omgaan met ouderen en hun specifieke behoeften. Dat sprak me zeer aan en in no time had ik 1x per week een vaste hulp voor huishoudelijk werk. Zij kwam eind 2013 en heeft me 2 jaar 'behoed voor vervuiling' zoals we dat samen noemden. Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat ik de koppeling jong-aan-oud een gouden formule vind en ik neem nu dan ook node afscheid van haar omdat ze 6 maanden op reis gaat, grotendeels in haar eentje….'
'Ik eindig dit verhaal waar ik begonnen ben: met de constatering dat ik een rijk leven heb gehad, dat ik me nog steeds mag verheugen in een goede gezondheid, levenslust en vitaliteit. Daar wil ik nu nog aan toevoegen dat ik het grote geluk heb gehad dat de juiste mensen op de juiste momenten in mijn leven zijn gekomen en dat het leven me dusdanig heeft ‘geslepen’ dat ik geworden ben die ik ben. Dat ervaar ik als een groot geschenk'.
[hr]
Dit bijzondere levensverhaal van mevrouw Klinkert is tot stand gekomen in samenwerking met Mantelaar. Mantelaar koppelt medisch studenten aan thuiswonende ouderen om daarmee hun naasten en mantelzorgers te ontlasten. De studenten worden als het ware onderdeel van het mantelzorg 'team', zodat mantelzorgers ook gewoon weer familieleden kunnen zijn, en cliënten de hulp en aandacht krijgen die ze nodig hebben.
[hr]
Beeld: Martin Fisch via Flickr.com