In het leven is het soms verleidelijk om onszelf te vergelijken met anderen. Onbewust doen we dat vaak om ons zelfbeeld een oppepper te geven, maar niet zelden leidt het juist tot het tegenovergestelde: het gras blijkt opeens groener bij de buurman. Dit verhaal over de kraai en de pauw is schitterend in haar eenvoud en laat zien waarom het goed is om - in de analogie met dat gras van de buurman - vooral tevreden te zijn met je eigen gazon, ook al wordt het ontsierd door weelderige molshopen of hardnekkige paardenbloemen.
De kraai en de pauw
Op een plek ver hier vandaan woonde een kraai. Hij was gelukkig en tevreden met zijn leven. Tot hij op een dag een mooie zwaan zag zwemmen. "Die zwaan is zo wit," dacht hij, "en ik ben zo zwart. Die zwaan moet wel de gelukkigste vogel op aarde zijn."
Hij vertelde de zwaan over deze gedachte. Deze luisterde aandachtig en zei toen: "Lange tijd dacht ik inderdaad dat ik de gelukkigste vogel was, totdat ik op een dag een papegaai zag zitten in een boom. Die heeft twee kleuren. Hij moet daarom wel de meest gelukkige vogel in het dierenrijk zijn."
Ach," zei de papegaai, "ik leefde heel gelukkig tot ik een pauw zag. Ik heb slechts twee kleuren zoals je ziet, maar een pauw heeft er ontelbaar veel.
De kraai ging op zoek naar de papegaai om te zien of de zwaan gelijk had. Toen hij er een ontmoette vertelde hij hem van zijn bedenkingen over zijn zwarte verentooi en de witte veren van de zwaan. "Ach," zei de papegaai, "ik leefde heel gelukkig tot ik een pauw zag. Ik heb slechts twee kleuren zoals je ziet, maar een pauw heeft er ontelbaar veel. Hij is daarom ongetwijfeld de meest gelukkige vogel ter wereld."
En de kraai toog verder, dit keer op zoek naar een pauw. Hij vond er een in de dierentuin. Honderden mensen stonden om zijn kooi, in volle bewondering keken zij naar zijn verentooi. Toen alle bezoekers naar huis waren vloog de kraai naar de pauw toe. "Dag pauw," zei hij. "Jij bent zo mooi, elke dag staan er honderden mensen om jouw heen die je bewonderen. Als ze mij zien word ik meteen weggejaagd. Ik denk dat jij de gelukkigste vogel op aarde bent."
De pauw keek naar de kraai en antwoordde: "Ik dacht inderdaad heel lang dat ik de mooiste en gelukkigste vogel op aarde was. Maar omdat ik zo mooi ben, hebben ze mij opgesloten in een kooi. Inmiddels ken ik alle vogels in de dierentuin vrij goed en wat ik zie is dat de kraai de enige vogel is die hier niet in een kooi wordt gezet. Ik wilde dat ik een kraai was, want dan zou ik nu overal naar toe kunnen vliegen, en eindelijk gelukkig zijn.."
Anderen lazen ook: De gebarsten emmer | Een verhaal over verborgen kracht
Over de auteur
