Een verhaal om over na te denken..
Een meisje van 3 kijkt in de spiegel en ziet een prinses. Een meisje van 8 kijkt in de spiegel en ziet Assepoester. Als ze 15 is kijkt ze in de spiegel en ziet een lelijk eendje (‘mama, ik kan zo niet naar school!’).
Als ze 20 is kijkt ze in de spiegel en ziet te dik / te dun / te klein / te lang / te steil / te krullend, maar besluit toch maar naar buiten te gaan. Als ze 30 is ziet ze te dik / te dun / te klein / te lang / te steil / te krullend, maar bedenkt dat ze geen tijd heeft om er iets aan te doen, dus ze besluit wederom toch maar naar buiten te gaan. Als ze 40 is heeft ze nog steeds hetzelfde haar, maar ze ziet ook dat ze er verzorgd uitziet en vindt dus dat ze prima naar buiten kan.
Als ze 50 is en in de spiegel kijkt, beseft dat ze bestaat en gaat haar eigen gang. Als ze 60 is denkt ze aan al die mensen die zichzelf niet meer in de spiegel aan kunnen kijken. Tevreden loopt ze naar buiten om de wereld te veroveren. Wanneer ze 70 is kijkt ze naar zichzelf en ziet wijsheid, vrolijkheid en ervaring. Ze gaat naar buiten en geniet.
Dan wordt ze 80. Ze neemt niet meer de moeite om in de spiegel te kijken: ze zet haar paarse hoed op en loopt naar buiten om lol te maken.
Anderen lazen ook: 12 Redenen waarom het heel bevrijdend is om 57 te zijn
Over de auteur
