Dagboek van mijn moeder | Vallende ziekte

Na jaren hervindt Berna van der Linden weer het contact met haar moeder. Niet in levenden lijve, maar via de dagboeken waarin haar moeder de dagelijkse perikelen van het leven op eigengereide wijze beschreef. Overpeinzingen uit het verleden die Berna aan het denken zetten over haar eigen leven, of zelfs een spiegel voorhouden. De creatieve en non-conformistische schrijversgeest blijkt in ieder geval erfelijk: Berna’s humoristische en soms ontroerende reflecties op haar moeder’s leven leest u op Paradijsvogels Magazine in het ‘dagboek van mijn moeder’. 
[hr]
Mijn moeder repte in haar dagboek over een term uit het grijze verleden:'(...)Ik praat met Hr. van Arnhem. Zijn vrouw was niet lekker. Die heeft of liever lijdt al van haar geboorte aan vallende ziekte. Ze zijn toch getrouwd en hebben twee kinderen gekregen. Hij vertelde, als ze het aan voelt komen, moet ze meteen gaan zitten of liggen, anders valt ze neer. Wat zien mensenlevens er toch vreemd uit soms.(...)'
Vroeger werd er op feesten, partijen en bij het op visite gaan uitvoerig over dit soort kwalen gepraat. Doorgaans werd gewacht tot wij kinderen volop in ons spel zaten, om dan fluisterend allerhande kwesties aan bod te laten komen. Het ging gepaard met een zorgelijk kijken, hoofdschudden, meewarige of schampere opmerkingen, die soms ineens vinnig en bijtend konden zijn. Dan had een vermeende 'zieke' het voornamelijk aan de lijder zelf te danken en lag er een overvloed aan drank aan ten grondslag of een verkeerd eetpatroon.
[quote text_size="medium"]
"Dan gleden de ogen in onze richting en werd er veelbetekenend geroepen dat 'kleine potjes, grote oren' hadden, waarbij er quasi ongeïnteresseerd een andere kant op werd gekeken, terwijl wij de vermoorde onschuld speelden.."
[/quote]
In mijn beleving waren in de tijd dat volwassenen nog geheimen hadden voor de kleine mensheid, de verhalen spannend en in ieder geval het onderscheppen waard. We deden er alles aan om een graantje mee te pikken. Als dat te doorzichtig gebeurde dan gleden de ogen in onze richting en werd er veelbetekenend geroepen dat 'kleine potjes, grote oren' hadden, waarbij er quasi ongeïnteresseerd een andere kant op werd gekeken, terwijl wij de vermoorde onschuld speelden. Maar ondertussen wisten we van de hoed en de rand en kregen we feilloos mee over welke persoon er geroddeld werd.
[quote text_size="medium"]
"Het waren de mensen die tijdens een hoogmis met veel geraas tussen de houten kerkbanken om laag stortten."
[/quote]
De vallende ziekte waar mijn moeder hierboven over schreef, was in mijn kinderlijke beleving iets waar je van het ene op het andere moment aan kon lijden. Het waren de mensen die tijdens een hoogmis met veel geraas tussen de houten kerkbanken om laag stortten. Of de kinderen op school, die wasbleek werden en dan ineen zegen. Het woord suiker en suikerklontje kwamen ook altijd om de hoek kijken en meestal werd er wel iets dergelijks tussen de starre lippen gewrikt. Het was een wonderlijk concept en als ik behoefte had aan aandacht dan probeerde ik het ineenzijgen theatraal te evenaren, maar bij mij leek het allesbehalve op een vallende ziekte. Met mijn blozend voorkomen was ik daarnaast al geen logische partij voor de aandoening, doorgaans werd er dan ook direct gemaand of ik 'alsjeblieft normaal kon doen'.
[quote text_size="medium"]
"Het vulde mijn kinderwereld met fantasierijke voorstellingen: in mijn beleving waren die valkinderen net zoiets als valappeltjes. Die moesten ook opgeraapt worden."
[/quote]
De vallende ziekte heet nu gewoon suikerziekte en de suikerklontjes hebben plaatsgemaakt voor een adequate insulinespuit. Het maakt het minder mysterieus, maar voor degenen die het hebben wel een stuk hanteerbaarder. Wel mis ik af en toe dat gefluister, het misprijzen en de veelbetekenende blikken bij de volwassen koffiepraat. Het vulde mijn kinderwereld met fantasierijke voorstellingen: in mijn beleving waren die valkinderen net zoiets als valappeltjes. Die moesten ook opgeraapt worden; een levendig beeld staat op mijn netvlies. Ik neem me voor om in deze serieuze wereld af en toe weer eens bij dit soort mysterieuze sprookjesvoorstellingen weg te dromen...!
 Lees in Dagboek van mijn moeder ook 'Niet zeuren, Lena!'
[hr]
Wilt u een bericht ontvangen zodra er een nieuwe editie van Dagboek van mijn moeder uitkomt? Meld u hieronder aan en u ontvangt persoonlijk bericht.
[mc4wp_form id="18573"]