Dagboek van mijn moeder | De spinazie van Duikie

2 november 2015
144

In 1985 kreeg de vader van Berna van der Linden een hersenbloeding. Berna en haar 10 broers en zussen waren toen de deur al uit, maar voor haar moeder volgde een moeilijke periode van intensieve zorg voor haar man. Ze besloot haar ervaringen toe te vertrouwen aan het papier en schreef iedere dag een bladzijde vol van haar speciaal voor dit doel aangeschafte kantooragenda. Inmiddels zijn beide ouders van Berna overleden, maar het zijn deze dagboeken die Berna het contact met haar moeder doen hervinden. De overpeinzingen (vaak optimistisch, maar soms ook niet) zetten Berna regelmatig aan het denken over haar jeugd, maar ook over eigen leven nu.
Deze keer: eetgewoonten! Terwijl tegenwoordig de vers gewassen spinazieblaadjes gewoon in de supermarkt liggen, was het vroeger een hele toer om de blaadjes uit de ‘kist van Duikie’ op tafel te krijgen…
[hr]
Mijn moeder schreef op donderdag 20 februari 1986 in haar dagboek: ‘Lekker zonnig weer. Koud hoor. Honing op brood! Wat een veranderingen allemaal. Mij benieuwen hoe dat allemaal gaat.’
[quote text_size="medium"]
"Zoete broodjes werden er voor ons, hun elf kinderen, niet gebakken. Je moest eten wat de pot schafte"
[/quote]
Er waren in het leven van mijn vader van die zekerheden, waar nauwelijks aan te tornen viel. Zo zou hij, voordat hij ziek werd, het nooit in zijn hoofd gehaald hebben om honing op z'n brood te smeren. Mijn moeder was daar wel een fervent aanhanger van. Mijn vader was een gewoontedier en at alleen wat hij lekker vond. Door de ongebruikelijke actie viel mijn moeder bijna van haar geloof. Hoe was het mogelijk! Zoete broodjes werden er voor ons, hun elf kinderen, niet gebakken. Je moest eten wat de pot schafte.
[quote text_size="medium"]
"Omdat Duikie een echte laaienlichter was, zat er flink veel zand, slak en ander addergebroed tussen zijn spinaad! De hele kist werd omgekieperd in de befaamde douchebak en wij, de jongste kinderen, werden ingezet om de spinazie te 'lezen"
[/quote]
Elf kindermonden voeden is een werkverschaffing van de zuiverste soort. Als wij spinazie aten, dan kwam er een kist van Duikie, de groenteboer en omdat hij een echte laaienlichter was, zat er flink veel zand, slak en ander addergebroed tussen zijn spinaad! De hele kist werd omgekieperd in de befaamde douchebak en wij, de jongste kinderen, werden ingezet om de spinazie te 'lezen'.
Spinazie lezen betekende: De bak vol laten lopen met koud water, de blaadjes wassen en op de kant leggen , dan de bak leeg laten lopen, de blaadjes er weer in, water erbij, wassen tot het vijf keer gewassen was en er geen piezeltje slak, zand of anderszins meer in zat. Doorgaans kwamen we met verhitte hoofden en vuurrode onderarmen van het koude water uit de strijd.
[quote text_size="medium"]
"Het moet gezegd worden: de saamhorigheid die we als kind voelden tijdens het lezen van de spinazie smeedde een hechte band. En daar profiteren we nog steeds van"
[/quote]
Gelukkig 'lees' ik tegenwoordig geen spinazie meer! De spinazie ligt gewassen en knispervers in de winkel, en eten heeft een andere status gekregen: minder functioneel en met meer culinair genot. Maar het moet gezegd worden: de saamhorigheid die we als kind voelden tijdens het lezen van de spinazie smeedde een hechte band. En daar profiteren we nog steeds van: nog steeds gaan we met de zussen op pad en tijdens een diner in het restaurant laten we ons die culinaire spinazie met geitenkaas en honing heerlijk smaken! De saamhorigheid van vroeger in een nieuw jasje.
[hr]
Na jaren hervindt Berna van der Linden weer het contact met haar moeder. Niet in levenden lijve, maar via de dagboeken waarin haar moeder de dagelijkse perikelen van het leven op eigengereide wijze beschreef. Overpeinzingen uit het verleden die Berna aan het denken zetten over haar eigen leven, of zelfs een spiegel voorhouden. De creatieve en non-conformistische schrijversgeest blijkt in ieder geval erfelijk: Berna’s humoristische en soms ontroerende reflecties op haar moeder’s leven leest u op Paradijsvogels Magazine in het ‘dagboek van mijn moeder’.
[hr]
Benieuwd naar de volgende aflevering van Dagboek van mijn moeder? Vul uw emailadres in en ontvang een bericht wanneer de volgende editie verschijnt.
[mc4wp_form id="18573"]
[hr]
Beeld: Kate ter Haar via Flickr.com

Lees ook:  5 Tablet apps voor creatieve geesten

Over de auteur

Jasper Voorn
Mijn naam is Jasper Voorn, 28 jaar, en ik ben de initiatiefnemer van Paradijsvogel Magazine. Zaken als Kunst, cultuur, reizen en de natuur hebben mij altijd gefascineerd. Vanuit een passie voor bovenstaande zaken ben ik dan ook Paradijsvogels Magazine begonnen. Naast mijn bezigheid bij dit online tijdschrift houd ik me als directeur en eigenaar van Web Wings BV, samen met een groeiend team van 30+ collega’s, dagelijks bezig met het realiseren van online marketing resultaten voor meer dan 200 verschillende klanten. Hier richten wij ons voornamelijk op duurzame marketing door lange termijn resultaat te halen via zoekmachine optimalisatie. Binnen Paradijsvogel Magazine komt mijn passie voor online marketing, mensen inspireren en mij verder verdiepen in de wereld om ons heen samen. Mijn doel is om vanuit Paradijsvogel Magazine jaarlijks 2 miljoen mensen te kunnen bereiken met interessante verhalen en kennis uit deze prachtige paradijselijke wereld die wij met z’n alle mogen bewandelen.

Recente berichten

Chakra kleuren: ontdek de verbanden en betekenissen

De 5 populairste bezienswaardigheden in Gent

Palo Santo: de magische krachten van dit heilige hout

Ontspanning door meditatie: hoe het werkt en waarom het helpt

© Paradijsvogels Magazine - 2023
Made with
Web Wings