Enkele jaren geleden ontmoette ik op een internationaal poëzie festival een dichter uit Bangladesh. Hij leek nogal interesse voor mijn poëzie te hebben en wilde die in het Bangla vertalen en publiceren. Nu wordt er op poëziefestivals meer beloofd dan woord gehouden – dichters blinken nu eenmaal uit in mooie woorden, maar niet altijd in concrete daden – maar enkele maanden later ontving ik een officiële invitatie en brief van Aminur Rahman, zo heette die dichter. De publicatie van mijn bundel was klaar en zou in de belangrijkste culturele centra van Bangladesh worden gepresenteerd.
Nu heb ik wel vaker de eer dat mijn gedichten worden vertaald. Dat is altijd weer bijzonder. Zo is het Dhaka, de taal van Bangladesh, een Bengaalse taal, en daarmee de taal van niemand minder dan Rabindranath Tagore, de beroemdste Indische dichter en Nobelprijslaureaat.
[quote text_size="medium"]
"Er hing niet alleen een reuzengrote poster waarop ik geportretteerd stond naast mijn grote Bengaalse vriend, er werden zelfs theekopjes verkocht met mijn foto"
[/quote]
Een wapenfeit op zich, wat echter in het niet viel bij het onthaal dat ik kreeg in Bangladesh zelf. Ter achtergrond moet u weten dat de gemiddelde presentatie van een dichtbundel in België op z’n hoogst gepaard gaat met een goed glas wijn en een korte toespraak. Ook prima, maar in Bangladesh was het echter van geheel ander laken een pak. Het begon met een lezing in het cultureel centrum van Dhaka. Daar hing niet alleen een reuzengrote poster waarop ik geportretteerd stond naast mijn grote Bengaalse vriend, er werden zelfs theekopjes verkocht met mijn foto en, in mijn eigenste handschrift in het Nederlands, een gedicht van mij. Zo ging het dagenlang door. Ik hield lezingen in kustgalerijen en aan de Universiteit van Dhaka. Ik werd uitgenodigd om te verschijnen op de televisie. Dag aan dag werd in de kranten over mij en mijn verzen bericht. En na een lezing voor een meisjesschool overrompelden mij 300 leerlingen die van de “World Poet” een hanenpoot wilden krijgen.
Zes dagen lang was ik geen BV (een Bekende Vlaming, wat ik in België overigens niet ben) maar DBV (Dé Beroemdste Vlaming). En werkelijk enerverende ervaring, maar terug in België behoorlijk ontnuchterend. Het heeft me dagen gekost om na die hoge vlucht weer met beide voeten op aarde te landen.
[hr]
De Vlaamse Germain Droogenbroodt is dichter en veelzijdig liefhebber van poëzie. Hij schrijft niet alleen gedichten, hij vertaalt ze ook, is uitgever en laat mensen op allerlei manieren kennismaken met zijn eigen poëzie en die van anderen. Zijn internationale erkenning en nieuwsgierigheid bezorgen hem vele bijzondere ontmoetingen en avonturen, die hij deelt op Paradijsvogels Magazine.
[hr]
Wilt u op de hoogte blijven van de avonturen van Germain Droogenbroodt? Vul uw emailadres in en ontvang een mailtje wanneer een nieuw verhaal van hem geplaatst wordt:
[mc4wp_form id="18572"]
[hr]
Titelbeeld: Andy Smith via Flickr
Over de auteur
