Wist je dat Vincent van Gogh in zijn carrière vaak gesteund en zelfs onderhouden is door zijn broer Theo? De broers werkten beiden in de internationale kunsthandel, maar Vincent werd in 1876 ontslagen. In de zoektocht die toen volgde speelde zijn broer een centrale rol.
[quote text_size="medium"]
"Theo was inmiddels naar Parijs verhuisd, en stelde voor dat Vincent daar ook naartoe zou komen, om kennis te maken met de kleurrijke Franse schilderkunst"
[/quote]
'Laat ons elkander maar tot steun blijven en naar broederliefde zoeken', schreef hij Vincent in een brief naar Theo op 23 april 1877. Worstelend met het verlangen om nuttig te zijn besloot Vincent na zijn ontslag om prediker te worden, maar toen ook dat mislukte wendde hij zich tot het kunstenaarsbestaan. Bij het maken van deze keuze en het najagen van dit nieuwe doel wendde hij zich vaak tot Theo. Deze was inmiddels naar Parijs verhuisd, en stelde voor dat Vincent daar ook naartoe zou komen, om kennis te maken met de kleurrijke Franse schilderkunst. Dat liet Vincent zich geen twee keer zeggen. Nog voordat Theo de kans had gehad om een groter huis te zoeken, stond Vincent al bij hem op de stoep, met het volgende bericht: 'Waarde Theo, neem me niet kwalijk dat ik rechtstreeks gekomen ben. Ik heb er zo lang over nagedacht en ik geloof dat we op deze manier tijd winnen. Ben in het Louvre vanaf 12 uur of eerder, als je wilt. Antwoord s.v.p. om te laten weten hoe laat je in de Salle Carrée kunt zijn'. Zo woonde Vincent vanaf 1880 bij Theo.
[quote text_size="medium"]
"Op de avond van 23 december 1888 raakte Vincent zo in de war dat hij een stuk van zijn linkeroor afsneed"
[/quote]
De jaren daarna waren veelbewogen. In 1888 besloot Vincent naar het platteland te vertrekken, waar hij een kunstenaarskolonie wilde stichten. Uiteindelijk kwam er maar één kunstenaar: Paul Gauguin. Zijn komst werd gefinancierd door, hoe kan het ook anders, Theo. Maar kon Vincent zich redden, zo ver van zijn geliefde broer in Parijs? Op de avond van 23 december 1888 raakte Vincent zo in de war dat hij een stuk van zijn linkeroor afsneed. Hij genas, maar werd in 1889 opgenomen in een psychiatrische inrichting Sint-Paul-de-Mausole in Saint-Rémy. In deze woelige tijden stond zijn broer altijd voor hem klaar. Even ging het daarna wat beter: in de Parijse kunstwereld ontstond waardering voor Vincents werk, en Vincent genoot van het nieuwe zoontje van Theo: Vincent Willem. Zoals Theo's vrouw Jo van Gogh-Bonger vertelde in Brieven aan zijn broeder (1914): 'dan troonde Theo hem mee naar de slaapkamer, waar het wiegje stond van onze kleine jongen, die naar Vincent genoemd was; zwijgend keken de beide broers naar het rustig slapende kindje - zij hadden beide tranen in de ogen'.
[quote text_size="medium"]
"En toen was het gedaan. (...) Ik mis hem zoo, het is alsof alles aan hem doet denken"
[/quote]
Maar het geluk was van korte duur. Tijdens een bezoek in juli 1890 vertelde Theo Vincent dat hij problemen had op zijn werk en een eigen kunsthandel wilde opzetten. Dit plan zou ook gevolgen hebben voor Vincents financiële situatie. En zo werd de altijd goed bedoelde steun van zijn broer Vincent uiteindelijk vitaal. De angst om niet meer onderhouden te worden dreef hem ertoe om zich op 27 juli met een pistool in de borst te schieten. Theo reisde onmiddellijk af naar Auvers (waar Vincent woonde), maar hij kon enkel afscheid nemen. 'En toen was het gedaan. (...) Ik mis hem zoo, het is alsof alles aan hem doet denken' schreef Theo op 1 augustus 1980 aan zijn vrouw Jo. Uiteindelijk over leed ook Theo begin 1891 in Utrecht, slechts een half jaar na Vincent. In 1914 bracht zijn vrouw Jo een boek uit met de brieven van Vincent aan Theo. In hetzelfde jaar liet ze Theo herbegraven. Nu rusten zij samen, op een klein kerkhof tussen de korenakkers van Auvers.
Meer weten over dit verhaal? Op de website van het Van Gogh museum vind je tegenwoordig niet alleen praktische informatie, maar ook verhalen uit het leven van Vincent van Gogh. Een ware ontdekkingsreis voor kunstliefhebbers!
Over de auteur
