Ans Markus: een gevierd en opvallend kunstenares, veel gevraagd voor portretten maar inmiddels ook met een indrukwekkend eigen portfolio. Toch heeft ze veel drempels moeten overwinnen in haar leven. De schilderijen met de vrouwen in windsels, waarmee ze veertig jaar geleden beroemd werd, stonden symbool voor haar eigen kwetsbaarheid en onzekerheid. Twee relaties en heel wat jaren verder staat ze een stuk steviger in haar schoenen, en schilderen is nog steeds haar lust en haar leven. Een intrigerende dame die nieuwsgierig maakt naar wat er achter die prachtige verschijning schuilt. Wij zijn benieuwd: wat maakt haar leven kleurrijk, waar put ze kracht en inspiratie uit?
[hr]
Een dag niet geschilderd is een dag niet geleefd
Veel kunstenaars kunnen zich een leven zonder creëren niet voorstellen, maar Ans Markus kan eigenlijk niet eens een dág zonder haar geliefde bezigheid. De kunst is zo verweven met haar leven dat haar woonhuis ook meteen haar atelier is. Zo staat eigenlijk iedere dag in het teken van de kunst: schilderen is werk en ontspanning tegelijk.
[quote text_size="medium"]
Schilderen is een mooie zoektocht, maar ook een eenzame trip. En die eenzaamheid past mij goed
[/quote]
'De mooiste dag die ik me kan voorstellen is een dag in mijn eentje achter de schildersezel, en dan natuurlijk het liefst een dag waarop alles lukt. Schilderen is een mooie zoektocht, maar ook een eenzame trip. En die eenzaamheid past mij goed. Zo speelde ik eens in een stuk van Arjan Ederveen: kunstrevu Fly Away. 95 voorstellingen in het Nieuwe de laMar theater. Het was een mooie ervaring, maar daarna was ik dolblij weer achter mijn ezel te mogen kruipen. Dat is de plek waar ik me het meest prettig voel.'
Inspiratie
'Mijn inspiratie haal ik overal vandaan. Het kan soms een boek zijn of een balletvoorstelling, een bepaald gebaar, rake woorden, een persoon: alles kan zomaar leiden tot een serie schilderijen, waar ik soms 3 jaar aan werk... Zo leidde een foto van Maria Callas uit de film 'Medea' van Pasolini tot mijn serie over Medea. De manier waarop zij van slachtoffer verviel tot dader (haar relatiecrisis leidde ertoe dat ze haar eigen kinderen vermoordde), en haar worsteling om door te leven vanuit dit gegeven intrigeerde mij mateloos. Maar ook mijn regelmatige fietstochten door de Jordaan geven mij rust en inspiratie. Niet alleen op kunstzinnig gebied overigens: laatst scoorde ik op een maandagmorgen een fantastisch koopje op de Noordermarkt - een bijzondere zwarte blouse van een heel gekke stof voor maar drie euro vijftig. Dan ga ik ook met een glimlach naar huis.'
Ans Markus: voor altijd 47
'Als ik het eeuwige leven had zou ik voor altijd 47 jaar willen zijn. Toen ik 47 was besefte ik dat ik eindelijk genoeg zelfvertrouwen had, dat zelfvertrouwen dat me eerder totaal was ontnomen.' Toch is kwetsbaarheid voor Markus ook iets om te koesteren. Veel van haar werk is gebaseerd op deze diepe emotie en dat zal niet snel veranderen. 'Ik put hierbij uit mijn eigen ervaringen, maar krijg ook veel inspiratie uit andere dingen. Het werk van Belgische schilder Rustin kan mij bijvoorbeeld mateloos ontroeren. Hij schildert desolate figuren, figuren waar al het leven uit weg is. Ze staan voor mij symbool voor de mens in al zijn kwetsbaarheid.'
'Diep van binnen hoop ik dat mijn werk ook weer jonge mensen aan zal spreken: onzeker en kwetsbaar zijn is ook zo vaak voor hen van toepassing. Ik hoop dat mensen van mijn schilderijen leren dat we allemaal kwetsbaar zijn en dat gerust mogen laten zien.'
Een zacht eitje
'Mijn best verborgen karaktereigenschap is mijn betrokkenheid bij mijn medemens. De naam van mijn nieuwe expositie 'Als ik jou was' kun je dan ook eigenlijk letterlijk nemen. Zo zijn er werken te zien uit de serie 'De pijn van oud', die ik schilderde naar aanleiding van veelvuldige bezoeken aan mijn moeder, die haar laatste jaren in een verpleeghuis doorbracht. De triestheid van de aftakeling raakte mij erg. Toch hoop ik dat mijn schilderijen ook weer een positieve uitwerking hebben, dat er zo vanuit iets negatiefs ook weer een bepaalde schoonheid is ontstaan.'
[quote text_size="medium"]
Ik kan er misschien wat streng uitzien maar in werkelijkheid ben ik een zacht eitje
[/quote]
'Mijn softe inslag staat in schril contrast tot het beeld dat veel mensen van mij hebben op basis van mijn uiterlijk. Ik kan er misschien wat streng uitzien maar in werkelijkheid ben ik echt een zacht eitje. Zo heb ik erge vliegangst die mij ervan weerhoudt om vaak 'ja' te zeggen tegen exposities in het buitenland. Eeuwig zonde natuurlijk! 'Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg', dat zei mijn moeder altijd. Maar ze zei ook altijd dat ik flink moest zijn, dus in dat kader zou ik die angst misschien toch eens onder ogen moeten zien. En als ik me dan toch voorneem om wat wilder te worden, dan zou ik ook wel het lef willen hebben om eens op tafel te dansen...'
[hr]
De dubbelexpositie 'Ans Markus... Als ik jou was' was eerder dit jaar te zien in Museum de Fundatie (Zwolle) en Kasteel het Nijenhuis (Heino/Wijhe).
[hr]
Lees ook wat het leven van straatfotografe Misja Beijers kleurrijk maakt:
Over de auteur
