Voor veel alleenstaande 50+ vrouwen is het een ding: wel/niet alleen met vakantie. Je googled op een gegeven moment ‘single reis’ om na 5 websites je te realiseren dat geen haar op je hoofd er aan denkt om een kamer te delen met iemand die je niet kent, of je te moeten confirmeren aan een groep waar je maar moet afwachten of je medestanders treft. Alleen op pad? Maar hoe zit het dan met die gevreesde tafel-voor-één?
Het blijkt dat het best meevalt: Annemarijke (51) deed het. Ze deelt haar tips voor iedereen die in de twijfelmodus zit. N=1 dus geloof haar vooral niet op haar woord maar ga het zelf ontdekken!
Begin met een korte vakantie. Ik maakte de fout door meteen een week in Italië te boeken. Door een roze bril zag ik van te voren taferelen voor me van grote familietafels waar ik als eenzame reiziger spontaan voor zou worden uitgenodigd. Dat gebeurde uiteraard niet en moest ik 7 avonden (en middagen en ochtenden, nog even los van de borrelmomenten) mijzelf als illuster gezelschap moest koesteren. Dat wende zeker wel, maar ik had achteraf een korte vakantie wat minder confronterend gevonden.
Soms had ik daarom de neiging om alles wat ik zag, inclusief Zeer Boeiende Geschiedenis even op de familie-app te zetten. Bleek dat mijn kinderen na het na mijn 2e relaas al niet meer lazen
Neem heel veel boeken mee. Naar het uitzicht kijken in het park of eindeloos turen over rand van je koffiekopje is op een gegeven moment echt heel saai. Tenzij je enorm fantasierijk bent en bij elk koppel dat naast je neerstrijkt zich in je hoofd een briljant plot voor een boek ontvouwt. Not for me dus geef mij maar een echt boek.
App niet hele verhalen naar het thuisfront over de geschiedenis van dat prachtige kerkje waar je net bent geweest. Ik vond het raar dat ik niet alle mooie dingen die ik beleefde meteen met iemand kon delen. Soms had ik daarom de neiging om alles wat ik zag, inclusief Zeer Boeiende Geschiedenis even op de familie-app te zetten. Bleek dat mijn kinderen na het na mijn 2e relaas al niet meer lazen. ‘Leuk mam, die foto’s. Wel beetje lang verhaal. Vertel maar als je weer thuis bent!’ Ik bedoel maar.
Boek een lekker hotel en niet dat schattige, maar brakke pensionnetje. Het voelde in het begin als een soort hoogverraad dat ik in mijn eentje op reis ging. En dan ook nog eens mezelf even goed verwennen?! In eerste instantie had ik een klein hotelletje op het oog. In mijn ogen lekker authentiek, al kon ik ook uit de foto’s al opmaken dat het geen zachte plofbedden waren. Mijn zoon lachte me uit: 'Je bent gek! Neem gewoon een lekker hotel mam, dat is toch chill?'. Mannen zijn zo heerlijk praktisch.
Roomservice, een glas wijn en play. Heerlijk.
Lunch lang, dineer licht. Voor iedereen die elke avond uitgebreid in zijn of haar eentje dineert neem ik mijn pet af. Ik vond het af en toe leuk, maar om overdag lekker lang te lunchen - met boek - vond ik minder erg. Dan kon ik ’s avonds met een uitgebreide borrel - aan de bar - volstaan en het wegprikken van wat salami en bruschetta voelt meer ontspannen in avondsetting dan een heel driegangendiner.
Er is niks mis met een avondje Netflix. Ok, misschien wel als je slechts een weekend in een wereldstad zit. Maar ik zat een week in een een of ander dorp in Italië, en na 4 avonden de hort op had ik alle avondwinkeltjes wel gezien en de boulevard al 3x bewonderd. Roomservice, een glas wijn en play. Heerlijk.
Lees ook: 7 dingen waar ik achter kwam toen ik na 32 jaar huwelijk voor het eerst alleen met vakantie ging
Over de auteur
