Tijd is een paradox. We hebben er eigenlijk nooit genoeg van - vakanties zijn in een oogwenk voorbij, voor je het weet is het weer maandag - en toch wensen we op sommige momenten ook dat de tijd sneller gaat, als je niet kunt wachten op iets fijns dat nog even duurt. Tijd lijkt ook sneller te gaan naarmate we ouder worden. Eerder schreven we een artikel over hoe je de tijd gevoelsmatig kunt vertragen - want het zit vooral in ons hoofd. Rutger Kopland heeft er een prachtig gedicht over geschreven!
Ook dit gedicht van Rutger Kopland geeft stof tot nadenken over tijd. En vooral over hoe wij de tijd beleven, of dat wij slechts onderdeel zijn van de tijd...
Tijd
Tijd - het is vreemd, het is vreemd mooi ook
nooit te zullen weten wat het is
en toch, hoeveel van wat er in ons leeft is ouder
dan wij, hoeveel daarvan zal ons overleven
zoals een pasgeboren kind kijkt alsof het kijkt
naar iets in zichzelf, iets ziet daar
wat het meekreeg
zoals Rembrandt kijkt op de laatste portretten
van zichzelf alsof hij ziet waar hij heengaat
een verte voorbij onze ogen
het is vreemd maar ook vreemd om te bedenken
dat ooit niemand meer zal weten
dat we hebben geleefd
te bedenken hoe we nu leven, hoe hier
maar ook hoe niets ons leven zou zijn zonder
de echo's van de onbekende diepten in ons hoofd
niet de tijd gaat voorbij, maar jij, en ik
buiten onze gedachte is geen tijd
we stonden deze zomer op de rand van een dal
om ons heen alleen wind
Rutger Kopland, Uit: Over het verlangen naar een sigaret, Uitgeverij G.A. van Oorschot, Amsterdam 2001
Over de auteur
